Μόνα Λίζα Βαμβακίδης η Αυθεντική

Μετά την ανακάλυψη της Λίζα, της δίδυμης αδελφής της Μόνα  --τις φωτογραφίες τους σας τις έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση--, και η οποία Λίζα ήταν αποθηκευμένη στα υπόγεια κάποιας πινακοθήκης (σ.σ. δεν θυμάμαι ακριβώς ποιας), αποφάσισα να ανακοινώσω αποκλειστικά για τους "τυχερούς" αναγνώστες αυτού του ... ε, Τίποτα Σοβαρού ιστολογίου την ύπαρξη της ...

Μόνα Λίζα Βαμβακίδης η Αυθεντική!

 Η φωτογραφία παραπάνω είναι από το εξώφυλλο ενός δίσκου του Τάκη Βαμβακίδη (σ.σ. δεν θυμάμαι ακριβώς ποιου ρε παιδιά), στην οποία είχε υπογράψει και χαρίσει σε μένα σαν αυτόγραφο ο Τάκης, κάποτε που τραγούδησε στο Βελβεντό της Κοζάνης και είχα την τιμή να τον συνοδεύω σαν μέλος της ορχήστρας.

Η Μόνα Λίζα Βαμβακίδης η Αυθεντική ήταν αποθηκευμένη στους φακέλους των συρταριών μου για χρόνια και είναι δημιούργημα του Τάκη Βαμβακίδη, του γνωστού κωμικού και όχι μόνο ηθοποιού, που συνδυάζει δύο παραδοσιακές σχολές υποκριτικής --αν μπορούμε να το πούμε έτσι θεωρητικά--.

• Η πρώτη παραδοσιακή σχολή είναι η Ποντιακή καταγωγή του φίλτατου Τάκη Βαμβακίδη και πιο συγκεκριμένα το γονίδιο του Πόντιου "μικρού-Αριστοφάνη" που διαδίδει τα νέα στο χωριό και σατιρίζει τα πάντα και τους πάντες και κάθε ποντιακό χωριό παλιά είχε από έναν, έχει πιστεύω ακόμα και σήμερα και ελπίζω να έχει και στο μέλλον.
  
  Μικρός θυμάμαι, λόγω καταγωγής της μητέρας μου από την Δράμα, πολλά καλοκαίρια παραθερίζαμε φιλοξενούμενοι από τους πολλούς συγγενείς μας στα παρακείμενα της Δράμας χωριά. Ο Γιώργος, ο λίγο μεγαλύτερος εξάδελφός μου ήταν τερματοφύλακας στην ομάδα του χωριού.
  
  Τις Κυριακές το απόγευμα λοιπόν, που πηγαίναμε όλο το χωριό στο γήπεδο για να δούμε να παίζουνε μπάλα, ο "μικρός-Αριστοφάνης" του χωριού μας κατά την διάρκεια του αγώνα ήταν το επίκεντρο της ακουστικής προσοχής μας και με τα αυτοσχέδια αστεία του που πήγαζαν από την ροή του αγώνα, μας έκανε να γελάμε χωρίς τελειωμό. Στο ημίχρονο και μετά το τέλος του αγώνα δε, εκεί γινόταν το μεγάλο έλα να δεις! 
  
  Προετοιμασμένοι όπως ήμασταν ακουστικώς και δεχόμενοι και οπτική επαφή με τον "μικρό-Αριστοφάνη" του χωριού, ξεπλέναμε όλες τις έγνοιες και αρνητικές καταστάσεις μας με τα δάκρυα της "γελάω-με-τα-χάλια-μου" διάστασης, που κατάφερνε να αποκαλύπτει και να μας μεταφέρει ο "μικρός-Αριστοφάνης" .
  
  Και μετά απελευθερωμένοι από αυταπάτες, αναπόφευκτα η ειρήνη επικρατούσε μεταξύ μας. Και όπου υπάρχει ειρήνη, υπάρχει και αγάπη. Και όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχουν έργα αγάπης. Και τα έργα της αγάπης έχουν αποτελέσματα αναψυχικά. Αληθινής αναψυχής. Και όλα αυτά --τουλάχιστον μαθηματικώς-- εξαρτώνται από τον "μικρό-Αριστοφάνη" του χωριού.

• Η δεύτερη παραδοσιακή σχολή υποκριτικής που συνδυάζει ο Τάκης είναι του κάμπου του Θεσσαλικού, με την δωρική αίσθηση λιτότητας και τον πυθιογενή αινιγματικό μονόλογο. Βλέπεις την απλότητά και την λογική της παράδοσης των ανθρώπων της Θεσσαλίας στο μεγαλείο της και ακούς τις Πυθίες να σου λένε χρησμούς.