Τομάτας ... με την μία

«Τομάτας»

Ένα παραμύθι στο διαδίκτυο
... με την μία

Η ιστορία ενός μουσικού σε μια εποχή που απαγορευόταν να παίζεις μουσική ...

Την μυθιστοριογραφία αυτήν την γράφει ο Στράτος, όπως την "άκουσε", τότε που "θα" την λένε σαν παραμύθι στα παιδιά και δηλώνει, ότι οι χαρακτήρες και η εποχή της περιγραφής που ακολουθεί είναι προϊόντα φαντασίας και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. (Ή μήπως έχουν; ...)

Επίσης δηλώνει ότι τα ονόματα, οι νεολογισμοί, οι θεωρίες, οι τεχνικές και τα μέσα της περιγραφής είναι και αυτά επινοήσεις και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. (Ή μήπως και αυτά έχουν; ...)

Η χρονική περίοδος που γράφτηκε είναι από το 1999 έως το 2000. (Αυτό είναι σίγουρο!) Κάποιες προσαρμογές σε όρους και ονόματα έγιναν ακριβώς πριν δημοσιευθούν οι συνέχειες, για λόγους που μόνο ο Στράτος ξέρει. (Και αυτό είναι σίγουρο!) 

Λοιπόν, ξεκινάμε:

Τομάτας 1. Από τα «Ελευθέρια» εις την Πόλιν.
Τομάτας 2. Μαύρη Θάλασσα.
Τομάτας 3. Νέα Ζωή.
Τομάτας 4. Ο Γάμος.
Τομάτας 5. Επιβράδυνση του Χρόνου.
Τομάτας 6. Δράση και Αντίδραση.
Τομάτας 7. Η Μουσική της Προσευχής.
Τομάτας 8. Πανεπιστήμιο των Συμβούλων.
Τομάτας 9. Το Τείχος Έπεσε.
Τομάτας 10. Χωματερή των Λιοσίων.
Τομάτας 11. Νά 'ναι ευλογημένο.
Τομάτας 12. Οι Σήραγγες.

Τομάτας 1. Από τα «Ελευθέρια» εις την Πόλιν.
Βραχονησίδα Έρευνας «Ελευθερία 33».

Ο Τομάτας με ένα του βήμα βρέθηκε στον θάλαμο υποδοχής της υπηρεσίας τα «Ελευθέρια», οργάνου της Διεθνούς Κυβέρνησης - «ΔΙ.ΚΥ.», στα υπόγεια προάστια της Κωνσταντινούπολης γυμνός όπως τον γέννησε η μάνα του.

Φ.Α.ΣΤ.Ο.

 Η λυχνία συνδυασμού μέγα-υπέρυθρου φάσματος / ψευδοηλιακού φωτός -- η οποία ανιχνεύει οποιαδήποτε ανόργανη ξένη ύλη κρυμμένη στις κοιλότητες του σώματος ακόμη και υποδερμικά, κάνοντας το σχήμα της να φαίνεται λευκό και φωτεινό μέσα στο κόκκινο πορτοκαλί υπόβαθρο φωτός που διαχέει στον χώρο -- ήταν τοποθετημένη στο κέντρο του τεράστιου θαλάμου με τα διάφορα χωρίσματα και από τις δύο πλευρές, μεταμόρφωνε τον χώρο στα μάτια του.

 Νόμιζε ότι έβλεπε το Γκραν Κάνυον κατά την δύση του ηλίου όπως το θυμόταν από τον φορητό αναπαραγωγό σταθερών ολογραμμάτων «Φ.Α.ΣΤ.Ο.», που είχε ξεμείνει στην βραχονησίδα έρευνας «Ελευθερία 33» κάπου στο Αιγαίο πέλαγος από τον γέρο «συνερευνητή» του, τον ΑετόςΧωρίςΦτεράΠουΖειΚάτωΑπόΤοΝερό, έναν Αμερικάνο Ινδιάνο υποβρυχιοναύτη, που χάριν συντομίας τον φώναζε Υδραετό.

 ***Ο Υδραετός τελικά απεβίωσε εκεί εκτελώντας ποινή ισόβιας «έρευνας», επειδή κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να «δηλητηριάσει» με «μολυσμένο» ατμοσφαιρικό αέρα όλους τους συναδέλφους του στο υποβρύχιο φορτηγό που δούλευε. Σκοπός του ήταν, να κλέψει το φορτίο, το δυσεύρετο ειδικό οργανικό λίπασμα που προοριζόταν για τις υπόγειες φυτείες κέδρων του Λιβάνου, οι οποίες διοχέτευαν το οξυγόνο που εξέπεμπαν στον προστατευτικό θόλο της πόλης «Ναός της Ιερουσαλήμ». Αν και οι μετατροπείς οξυγόνου παρείχαν αναπνεύσιμο αέριο πολύ πιο φθηνά από το κόστος των υπόγειων φυτειών, αυτές παραδόξως συνέχιζαν να λειτουργούν και να προβάλλονται ως επίτευγμα.***

• Συνδυασμένη Συχνότητα Εκπομπής Ασθενούς Ακτινοβολίας Σώματος  --> ΣΕΑΣ έχει διαφορετική τιμή στον καθένα μας.
• Ατομικός Ιριδικός Λογάριθμος  x  π(=3,14....) = Ιριδιτότης --> ΙΡ έχει διαφορετική τιμή στον καθένα μας.
• Αριθμός Ατομικής Αναγνώρισης --> ΑΑΑ

- 54...., ακούστηκε η μεταλλική συνθετική φωνή της Διεκπεραιώτριας Πύλης «ΔΙ.ΠΥ.» 
- Πλησίασε προς παραλαβή ιματισμού διαβίωσης!

 Ο Τομάτας δεν θυμόταν καλά τον ΑΑΑ  του αλλά κοιτάζοντας γύρω και πίσω του δεν είδε κανέναν άλλον και έτσι κατάλαβε ότι επρόκειτο γι' αυτόν. Πλησίασε στην θυρίδα παραλαβής αντικειμένων και πήρε τον ιματισμό με αργές αδέξιες κινήσεις.

 Πρώτα φόρεσε τα ειδικά ισοθερμικά εσώρουχα και κάλτσες τα οποία είναι απορροφητικά κάθε είδους υγρού του σώματος, με το οποίο φορτίζονται οι μικροσυσσωρευτές που τροφοδοτούν ενέργεια στο ενσωματωμένο σύστημα μικροκλιματισμού, και έτσι διατηρείται σταθερή θερμοκρασία μικροπεριβάλλοντος στο σώμα.  Αισθάνθηκε λίγο παράξενα αλλά και πολύ άνετα συγχρόνως.

Στην συνέχεια πήρε το κυρίως ένδυμα και άρχισε να το περιεργάζεται. Αυτό το ολόσωμο ένδυμα αγκαλιάζει κυριολεκτικά το σώμα, δίδοντας τελικό σχήμα σώματος κλασσικά αρμονικό, με ελεγχόμενα ανοίγματα, αδιάβροχο, κατασκευασμένο από ένα σύνθετο υλικό με δύο όψεις.

 Στην εξωτερική του επιφάνεια είναι τόσο ανθεκτικό ώστε να μην υπόκειται σε φθορά τουλάχιστον ορατή, με σύνθεση χημική σε εξέλιξη συνεχή, ούτως ώστε σκόνη, λάσπη, χρώμα και κάθε ρύπος να γίνονται καταλύτης και στοιχεία αυτής και έτσι να αναπαράγονται φθαρμένα στοιχεία του υλικού, και να διατηρείται το ένδυμα πάντοτε καθαρό και σχεδόν άφθαρτο. 

 Στην εσωτερική του επιφάνεια είναι φιλικότατο προς το σώμα. Έχει ακόμη και ενσωματωμένη «έξυπνη σκόνη», δηλαδή μικροσκοπικές συσκευές, σχεδόν αόρατες, που περιέχουν αισθητήρες με ειδικές απολήξεις, ιατρικούς μικροϋπολογιστές και επικοινωνιακές δυνατότητες,  και οι οποίες συγκεντρώνουν, αξιολογούν δεδομένα του σώματος και παρέχουν προληπτικά ιατρικό διαγνωστικό υλικό. Στα ακριβότερα μοντέλα υπάρχουν σε διασπορά και σε κρίσιμα σημεία μικροόργανα, τα οποία εκτελούν θεραπευτικά προγράμματα ανά περίπτωση.

 Κάποια στιγμή ο Τομάτας κατάφερε να μπει μέσα  στο ένδυμα και να φορέσει και το μέρος της στολής που ήταν τα υποδήματα. Ήταν έτοιμος!
 Σχεδόν ...

 Κάτι κρεμόταν από τον δεξί του ώμο! Πήρε στα χέρια του τον εύκαμπτο μετατροπέα αναπνεύσιμου αερίου και δημιουργό μικροπεριβάλλοντος, ο οποίος δρα καταλυτικώς σε οποιαδήποτε ένωση με ατμοσφαιρικό αέρα και παράγει αναπνεύσιμο αέριο, δημιουργώντας γύρω από το πρόσωπο ένα ατμοσφαιρικό μικροπεριβάλλον κατάλληλο για να αναπνέουν οι άνθρωποι.

 Τον τοποθέτησε στην ειδική θέση του ενδύματος στον αριστερό ώμο και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.

 - Άνοιξε την παροχή αναπνεύσιμου αερίου ... ακούστηκε ξανά η ΔΙ.ΠΥ.

 - «Shit»! σκέφτηκε ο Τομάτας χωρίς να ξέρει πραγματικά τι σημαίνει αυτή η λέξη, απλώς και μόνο ενθυμούμενος την έκφραση που έπαιρνε το πρόσωπο του φίλου του γέρο-Ινδιάνου "συνερευνητή", του Υδραετού όταν την έλεγε. Τα χέρια του πάντως κινήθηκαν να εκτελέσουν την εντολή.

 - Έξοδος ανοικτή. Μεταβείτε στον εξωτερικό διαδρομοδό ...

 Ο Τομάτας με ένα άλλο του βήμα διαπέρασε την έξοδο που ήταν «ανοικτή» γι' αυτόν κατόπιν εντολής της ΔΙ.ΠΥ.

 Στο μικρό χρονικό διάστημα που διήρκεσε η διάβαση, έχασε το σωματικό του βάρος, είδε τα πάντα γύρω του να λευκαίνουν υπερβολικά από το πολύ φως και ένοιωσε κάποια ευγενική δύναμη να τον ωθεί στην άλλη πλευρά!

 ***Αναρωτιέσαι πως έγινε αυτό;

 Αρκετά χρόνια πριν οι μεταφυσικοί πρώτοι με διάφορες εικασίες και στην συνέχεια οι επιστήμονες με διάφορες έρευνες ασχολήθηκαν με τις Διαστάσεις. Για πολλά χρόνια σημαντικά κεφάλαια και εργαστηριακές ώρες δαπανήθηκαν για να εδραιωθεί η Διαστατική.

 Η νέα αυτή επιστήμη απέδειξε ότι στα ανώτατα άκρα της κλίμακας μέτρησης του μεγέθους τους, οι υλικές διαστάσεις υπόκεινται  σε κάποιου είδους χαλαρής απόκλισης και έτσι αναπτύσσεται διαπερατότητα, ενώ αντιθέτως σταθερή σύγκλιση, πυκνότητα και αδιαπερατότητα παρουσιάζεται στα κατώτατα άκρα της κλίμακας μέτρησης, και έτσι η ύλη παρουσιάζει ανάλογες του μεγέθους, διαφορετικές ιδιότητες, έως και τελείως αντίστροφες.

 Αυτή η γνώση εφαρμόστηκε στην μετάβαση από το ένα σημείο σε ένα άλλο, δια της διαπέρασης της ύλης από τις διάφορες «οπές» οι οποίες παρουσιάζονται στα ανώτατα μεγέθη των διαστάσεων της ύλης και λειτουργούν αντιθέτως της βαρύτητας, δηλαδή απωθούν δεν έλκουν και ονομάζονται Λευκές Οπές εν αντιθέσει με τις Μελανές Οπές οι οποίες έλκουν τα πάντα προς τον πυρήνα τους και παρουσιάζονται στα κατώτατα μεγέθη.

 Βεβαίως, το μόνο που απέμενε στους ερευνητές - εφαρμοστές έρευνας ήταν να εφαρμόσουν την θεωρία του μεγάλου Έλληνα καθηγητή της Διαστατικής του αρχαίου Πανεπιστημίου Βορείας Ηπείρου, κυρίου Διογένη Διΰλη.

 Αυτή εθεώρει ότι εάν ένα κύμα ειδικής φωτεινής ακτινοβολίας, επιταχυνόμενης συχνότητας πέραν των φυσικών ορίων επανάληψης, διαρκώς κινούμενο προσεγγίζει και απομακρύνεται από μόρια της ύλης (με κλασματική τιμή λόγου προσέγγισης - απομάκρυνσης υπέρ της προσέγγισης), αυτά υπό την επίδραση των φωτονίων «πείθονται ότι μεγαλώνουν», με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται ως «μεθυσμένα» και να χαλαρώνει η συνοχή τους χωρίς όμως να αποδομείται η ύλη, η οποία έτσι αποκτάει τις ιδιότητες που παρουσιάζονται στα ανώτατα μεγέθη των διαστάσεων, δηλαδή γίνεται Λευκή Οπή.***

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 2. Μαύρη Θάλασσα.
Θάλαττα, θάλαττα!

Ξαφνικά βρέθηκε μόνος στον εσωτερικό διαδρομοδό και κοντοστάθηκε μια στιγμή για να πάρει μια βαθειά ανάσα.

 - «Shit»! ... Είπε τώρα έκφωνα ο Τομάτας. Και ο Υδραετός το έλεγε συχνά ...

 Το αέριο που ανέπνεε από το ατμοσφαιρικό μικροπεριβάλλον, του φαινόταν ότι δεν είχε καμμία διαφορά από αυτό που ανέπνεε στην βραχονησίδα έρευνας «Ελευθερία 33».  Άοσμο, χωρίς μικρόβια (ανιχνεύσιμα τουλάχιστον) και χωρίς εκείνα τα περιττά του «αρχαίου» ατμοσφαιρικού αέρα.

 Με ένα απαλό κτύπημα στο κατάλληλο σημείο στον ώμο του αποσύνδεσε την παροχή, καθώς στον διαδρομοδό υπήρχε αναπνεύσιμο αέριο. Πίσω του, στο κέντρο του νοητού περιγράμματος της εξόδου υπήρχε η ένδειξη «Κλειστή».

 - Ήταν μόνος του! Μόνος και ελεύθερος!

Γενικός Έλεγχος ΓΕΝ.Ε.

***Ελεύθερος δηλαδή, τρόπος του λέγειν. Το σήμα που εξέπεμπε ο πομπός του μικροϋπολογιστή ιματισμού, καθόριζε με ακρίβεια το στίγμα σου και το μετέδιδε στον Γενικό Έλεγχο - «ΓΕΝ.Ε.» του οποίου η διαχείριση διενεργείτο από την πόλη «Ναός της Ιερουσαλήμ».

 Ανά πάσα στιγμή ο ΓΕΝ.Ε., αυτό το τεράστιο υπερδίκτυο υπολογιστών με δυνατότητα ελεγχόμενης τεχνητής νοημοσύνης αν υπολόγιζε ότι ήταν απαραίτητο, με μία εντολή του μπορούσε να σε παραλύσει προσωρινά ή ακόμη και για αρκετή ώρα, εκκενώνοντας ηλεκτροχημική ενέργεια, από ειδικές απολήξεις του ιματισμού.***

 Ο Τομάτας κατευθύνθηκε προς τις ΔΙ.ΠΥ., ακολουθώντας τις ενδείξεις δια μέσω των δαιδαλωδών διακλαδώσεων του εξωτερικού διαδρομοδού, ψάχνοντας αυτήν που θα τον ανέβαζε στην επιφάνεια.

 Ήθελε να την δει ξανά! Έστω και μέσα από τον προστατευτικό θόλο!

 - «ΠΥΛΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ  ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΝΟΙΚΤΗ» ...

 ... Διάβασε αργά ο Τομάτας ... κατόπιν έκανε ένα βήμα ακόμη και διαπέρασε την θύρα. Η ευγενική ώθηση της διάβασης στο επίπεδο «Επιφάνεια» διήρκεσε περισσότερο χρόνο από τις άλλες φορές. Πάντως, πολύ σύντομα εξήλθε στους γνώριμους θόλους παρατήρησης επιφάνειας. 

 Αυτό που αντίκρυσε του φάνηκε παράξενο. Το μουντό γκριζόμαυρο χρώμα του ουρανού, όπως το θυμόταν πριν συλληφθεί για χρήση παρανόμων μουσικών οργάνων, είχε πλέον αποκτήσει περιοχές με ευχάριστο ανοιχτό γκρίζο έως και κάποιες πρώτες αποχρώσεις του λευκού.

 Σαν να του φαινόταν ότι στα κύματα της Μαύρης Θάλασσας του Εύξεινου Πόντου απέναντί του, η αντανάκλαση του ουρανού δημιουργούσε ασημένιες- άσπρες, σχεδόν παράλληλες λωρίδες οι οποίες έφερναν στην μνήμη του την αγαπημένη των παππούδων του, την Π.Α.Ε.Κ. μία παλαιά αθλητική ομάδα.

***Ήταν αρκετά χρόνια πριν την Μεγάλη Γενική Καταστροφή - «ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.» της ατμόσφαιρας, της χλωρίδας, της πανίδας (ή μήπως δεν ήταν και τόσο μεγάλη και τόσο γενική όσο λέγανε και όσο έδειχνε; ...) όταν στα πλαίσια συγχωνεύσεων εταιρειών, όλες οι αθλητικές ομάδες - εταιρείες λόγω συσσωρευμένων χρεών κυρίως, αναγκάστηκαν να ξεπουληθούν και να συγχωνευτούν με άλλες ομάδες - εταιρείες δημιουργώντας έτσι καινούργιες "«υπερομάδες».

ΠΑΕΚ

 Το όνομα της Π.Α.Ε.Κ. προέρχεται από τα αρχικά γράμματα της πλήρους ονομασίας της ομάδας, η οποία είναι:

Παναθηναϊκο-θεσσαλονίκειος

Αθλητική

Ενωση Ελλήνων και

Κωνσταντινουπολιτών

και προήλθε από την συγχώνευση των Π.Α.Ο.Κ. - Π.Α.Ο. - Α.Ε.Κ.

 Τα χρώματα και τα εμβλήματά τους επίσης συγχωνεύτηκαν. Σε κίτρινο φόντο με ρίγες άσπρη - μαύρη στην επάνω πλευρά και άσπρη - πράσινη στην κάτω, ο μαύρος δικέφαλος αετός είχε ανάμεσα στα δυο κεφάλια το πράσινο τριφύλλι. 

ΟΣΦΠΗ

Το δυναμικό της ήταν μεγαλύτερο από δύο παλαιές ομάδες, με πολλούς ποδοσφαιριστές και πολλές πιθανές συνθέσεις καθώς και τρία γήπεδα - έδρες και με επίσημες αγωνιστικές εμφανίσεις, όλες τις αγωνιστικές εμφανίσεις των παλαιών ομάδων.

 Άλλες ομάδες που αναγκάστηκαν να συγχωνευτούν ήταν ο Ο.Σ.Φ.Π., ο Ο.Φ.Η., ο Φωστήρας, και η Παναχαϊκή οι οποίες μετονομάστηκαν σε Ο.Σ.Φ.Π.Η.
Ολυμπιακός

Σύλλογος

Φιλάθλων Φωστήρος

Πειραιώς, Παναχαϊκής και

Ηρακλείου

και ο οποίος ήταν ο κυριότερος αντίπαλος της Π.Α.Ε.Κ.***

 Ο Τομάτας ενθυμούμενος την Κάθοδο των Μυρίων ήθελε να φωνάξει, Θάλαττα, Θάλαττα!
Αλλά θυμήθηκε τις μικροκάμερες που ήλεγχαν τον χώρο και συγκρατήθηκε.

 Ναι! Σκέφθηκε ... και η θάλασσα είχε αλλάξει πλέον χρώμα! (ή μήπως όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της αισιοδοξίας που τον διακατείχε; ...)

 Ήταν νύχτα ακόμα εκεί έξω, ή μήπως άρχισε να ξημερώνει;

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 3. Νέα Ζωή.
Κριστ Ο'Σάντυ.

Ράδιο - Διείσδυση  ΡΑ.ΔΙ

Πάντως αυτά που μετέδιδε το Ράδιο-Διείσδυση - «ΡΑ.ΔΙ.», (στην αρχή το λέγανε Ράδιο-Αρβύλα, αλλά στην συνέχεια άγνωστο για ποιόν λόγο, άλλαξε ονομασία) το οποίο διακινούσε τις πιο αξιόπιστες πληροφορίες, μέσω μίας πολύ έξυπνης διείσδυσης στα κυκλώματα και εκμεταλλευόμενο κάποια από τα εξαρτήματα του ιματισμού, ανέφεραν ότι τα αίτια της ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.  ανεζητούντο στο προβοκατόρικο ενεργητικό του παρελθόντος της Διεθνούς Κυβέρνησης - «ΔΙ.ΚΥ.» (πρώην Διεθνούς Γενικής Εταιρείας - «ΔΙ.ΓΕΝ.Ε.») και του οργάνου της Μαζ Λυνμπάντεν, ο οποίος εθεωρείτο ως αρχηγός της παλαιάς Διεθνούς Τρομοκρατίας - «ΔΙ.ΤΡΟ.» που υποτίθεται προκάλεσε την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.

Η ΔΙ.ΓΕ.ΝΕ.  είχε δημιουργηθεί από τις συναινετικές έως και υποχρεωτικές (κατόπιν επιθετικών προσφορών) εξαγορές και συγχωνεύσεις των εταιρειών όλων των ειδών, τραπεζικών, κατασκευαστικών, βιομηχανικών, εμπορικών, μεταφορικών, επικοινωνιών, ιατρικών, επιστημονικών, εκπαίδευσης, ειδών διατροφής, ανθρωπιστικών, θρησκευτικών, μεταφυσικών και μυστικών, δηλαδή όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, με μοχλό τις χρηματιστηριακές μετοχές αυτών που περιήλθαν σε περίοδο χαμηλών τιμών αντί ψιχίων  στην κατοχή της παραπάνω.

Στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΙ.ΓΕΝ.Ε.  ουσιαστικά εξουσίαζε δικτατορικά μέσω συνεδριάσεων-μονολόγων και αποφάσεων-διαταγών, ο πρόεδρος Κριστ Ο'Σάντυ - «Κ.Ο.Σ», ο οποίος κατείχε το δικαίωμα τρόπου επιλογής του τρόπου ζωής των κατοίκων της Γης, αφού αυτός αποφάσιζε δια του ελέγχου της μονοπωλιακής διεθνούς παραγωγής και προσφοράς τι θα φάμε, τι θα πιούμε, πως θα ντυθούμε, πως και που θα μετακινηθούμε, τι θα πληροφορηθούμε, τι θα πιστεύουμε ...

Η ΔΙ.ΓΕΝ.Ε.  λοιπόν είχε φροντίσει πριν την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. να αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές και για εκατοντάδες χρόνια το δικαίωμα κάθε είδους εργασιών στο υπέδαφος όλων των μεγάλων πόλεων της Γης, με σκοπό διάφορες έρευνες για επιστημονικούς σκοπούς (γεωλογικούς, σεισμολογικούς, αρχαιολογικούς) όπως έλεγε, διαθέτοντας πάντως τεράστια χρηματικά ποσά, τα οποία άντλησε όμως, από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και με την έκδοση μετοχών χωρίς δικαίωμα ψήφου, με κυρίως αγοραστές αυτών, τις δημοτικές επιχειρήσεις των πόλεων!!!

Κατόπιν κατασκεύασε κάτω από τις πόλεις αυτές (Ιερουσαλήμ, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Ρώμη, Βερολίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες, Στρασβούργο, Λονδίνο, Μόσχα και άλλες πολλές) χώρους διαβίωσης και εργασίας για εκατομμύρια ανθρώπους, πάντως όχι για όλους.

Ο θόλος της «Ναός της Ιερουσαλήμ»

Παραδόξως στην πόλη «Ναός της Ιερουσαλήμ», εκτός από του υπόγειους χώρους, είχε κατασκευάσει πριν την καταστροφή ένα τεράστιο γυάλινο θόλο ελεγχόμενης διαφάνειας, το σχήμα του οποίου έμοιαζε με τρούλο ναού, ως τιμής ένεκεν δώρο στην πόλη για την προστασία της από την μόλυνση του περιβάλλοντος.

Αυτός ο θόλος κάλυπτε όλη την παλαιά πόλη με τους επτά λόφους, στο κέντρο της οποίας ανηγέρθει αργότερα ο Ναός. Η πόλη «Ναός της Ιερουσαλήμ» όπως μετονομάστηκε, ήταν η μόνη στον κόσμο που κάποιος μπορούσε να διαβιώσει στην (έστω, προστατευόμενη) επιφάνειά της. (Ή μήπως δεν ήταν η μόνη; ...)

 Η ΔΙ.ΓΕΝ.Ε.  είχε επίσης σε στάδιο παραγωγής - αποθήκευσης στα διάφορα υπόγεια εργοστάσια - αποθήκες τα οποία λειτουργούσαν πριν την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. , αλλά και έτοιμα προς παράδοση  προϊόντα για την αρτιότερη υποστήριξη του τρόπου διαβίωσης των μελλοντικών κατοίκων των υπογείων αυτών χώρων. (Δηλαδή, ιματισμούς διαβίωσης, συνθετικά φαγητά και ποτά μεγάλης διάρκειας ζωής, ηλεκτρονικές συσκευές και μικροσυστήματα κ.α. απαραίτητα για την καθημερινή ζωή.)

Οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι της εποχής δέχτηκαν ως «Μάννα εξ ουρανού» τις υπόγειες κατοικίες στις οποίες τους καλούσε ο Κ.Ο.Σ. για να σωθούν. Από τα ηχεία και τις οθόνες χιλιάδων, μικρών, σφαιρικών, εξαπτέρυγων ιπτάμενων μηχανών, άρχισε η γενική αναγγελία της καταστροφής και η έκκληση για συγκέντρωση του πληθυσμού στα σημεία που του υποδεικνυόταν.

 Σ' αυτά τα καθορισμένα σημεία υπήρχαν κέντρα υποδοχής, τα οποία παρείχαν ιματισμό και άλλα απαραίτητα είδη διαβίωσης για να ενδύονται αυτοί που θα κατέβαιναν κάτω.  (Τελικά, ένα μικρό μέρος από το απόθεμα εγκαταλείφθηκε σ' αυτά τα σημεία και παρέμεινε επάνω).

 Όλοι βέβαια γνώριζαν ότι ο Κ.Ο.Σ.  είναι λαμπρός και διαπρεπέστατος πανεπιστήμονας, αρχιτέκτονας, εφευρέτης και μεγαεπιχειρηματίας, ανθρωπιστής και φιλάνθρωπος (καθ' ότι ήταν και κάτοχος όλων των ανθρωπιστικών και φιλανθρωπικών εταιρειών).

Τώρα όμως ο Κ.Ο.Σ.  αναδεικνύοταν ως «σωτήρας» του ανθρώπινου γένους και θεωρείτο σίγουρα ως ο «Μέγιστος των Αγίων», αν όχι κάποιος άλλος ακόμη πιο μεγάλος, «Μέγας» δηλαδή και με συγκεκριμένους τίτλους ως προς την «δημιουργική -  αρχιτεκτονική» του ιδιότητα.
Η Νέα Ζωή άρχισε!

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 4. Ο Γάμος.
Η Κάθοδος των Ρώσων.

- Τομάτα, παίξτε ένα τελευταίο χορευτικό  ... είπε ο κουμπάρος ... και πάρτε και 3 λεκέδες (λεκές = υπολογιστική νομισματική μονάδα της εποχής) για να το παίξετε καλά!

Ο κουμπάρος έτεινε την παρακαμπτήριο κάρτα προς τον Διαδίκτυο και αυτός εκτελώντας χρέη λογιστή, «ολοκλήρωσε την συναλλαγή» από κάποιο κινητό τερματικό. Ο Τομάτας χαμογελαστός-γελαστός, κούνησε καταφατικά το κεφάλι και γύρισε ελαφρά πίσω στους άλλους.

 - Σι μπεμόλ ... είπε, έφερε την φυσούνα στο στόμα, συγχρόνως τα μάγουλά του φούσκωσαν υπερβολικά, το πρόσωπό του κοκκίνησε και ξεκίνησε να φυσάει με το κλαρίνο του τον άρρυθμο πρόλογο του χορού, με ισοκράτημα από τους άλλους, προτού αρχίσουν όλοι μαζί να συμπλέουν στον ρυθμό.

Τομάτας, Μαέστρος, Δελφίνης

 Οι εορτασμοί του «παράνομου γάμου» ήταν στο αποκορύφωμά τους. Όλοι πια ήταν λίγο έως πολύ χορτασμένοι από τα εδέσματα και φτιαγμένοι από το «κρασί» που παρασκεύασε ειδικά για τον γάμο από διάφορα νόμιμα και παράνομα υγρά και αέρια, ο φίλος του ζευγαριού, ο Καννάς, ο ειδικός χημικός μηχανικός - παρασκευαστής.

 Το ολόγραμμα που είχε διαλέξει η νύφη για να προβληθεί στον άδειο, γκριζοπράσινο και στις έξι πλευρές του χώρο της αποθήκης, εικόνιζε μια πλατεία «αρχαίου χωριού», με τον πλάτανό του, την κρήνη, χωριάτικα σπίτια με εξώστες γύρω - γύρω και πλακόστρωτα δρομάκια δενδροφυτευμένα και με διάφορα πολύχρωμα λουλούδια σε παρτέρια, τα οποία κεντροφεύγοντας ανομοιόμορφα, οδηγούσαν προς τις διάφορες κατευθύνσεις του «χωριού». Βεβαίως όλη η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο που γευόταν τα παρασκευάσματα του Καννά. 

 Ο Τομάτας και οι άλλοι δυό φίλοι του μουσικοί, ο Δελφίνης ο «επάφηχος» και ο Μαέστρος ο «ισοκράτης» της ορχήστρας, που έπαιζε το «ισοκράτειο», (το εξελιγμένο μουσικό όργανο εκείνο, το οποίο είναι έγχορδο, κρουστό και επαφικό, η συνδυασμένη χρήση του δε, με κατάλληλο χειρισμό και τεχνική, αναπαράγει τέλειο ηχητικό υπόβαθρο για οποιαδήποτε μελωδία), είχαν σταθεί κάτω από τον πλάτανο, και το εσωτερικό, πολύ πλατύ άνοιγμα της παράταξης των στημένων τραπεζιών ακριβώς μπροστά τους, έδινε αρκετό χώρο σ' αυτούς που χόρευαν.

Επαφήχειο

  - Πάμε! ... είπε ο Τομάτας. Ο Μαέστρος ξεκίνησε με εκείνο τον αγγελικό του τρόπο τον ρυθμό και ο Δελφίνης με το επαφήχειό του (επαφικό υπερεξελιγμένο απόγονο του βιολιού, με δύο ταστιέρες, χωρίς χορδές και δοξάρι, αναπαράγει ήχο και διακρίνει νότα με την διάρκεια και την πίεση της επαφής του δακτύλου στην ταστιέρα), συμπλήρωσε τις απαραίτητες «πινελιές» στον ηχητικό πίνακα, με νότες που μοιάζουν με κινήσεις του δελφινιού μέσα στο νερό και έξω από αυτό, εξ ου και τ' όνομά του.

 Όλοι σηκώθηκαν αμέσως μόλις άκουσαν τον ρυθμό και άρχισαν να χορεύουν τον τελευταίο χορό. Οι νεόνυμφοι, τα μέλη των δύο «παρανόμων οικογενειών» που πάντρευαν τα παιδιά τους, ο κουμπάρος με την οικογένειά του, ο παπά-Χριστόδουλος Κεραυνός (ο ήρωας αυτός κληρικός που τόσα χρόνια --πόσα; ... αρκετά αν δεν κάνω λάθος ... ή μήπως κάνω λάθος;-- ζούσε στα όρη και στις τρύπες των βουνών και μόνο τώρα τελευταία άρχισε να έρχεται σε επαφή με το ποίμνιό του --και αυτά που τους είπε, αν και τους φάνηκαν απίστευτα, έριξαν σπίθες ελπίδας στην ξεραμένη τους καρδιά και άναψαν φωτιά μέσα τους--), και όλοι οι υπόλοιποι καλεσμένοι είχαν διασκεδάσει αρκετά πλέον, αν και όχι τόσο όσο θα ήθελαν, αλλά έπρεπε να φύγουν για να παραδοθεί ο χώρος καθαρός από τον κουμπάρο στον φίλο του αποθηκάριο σε λίγη ώρα.

Ο ΓΕΝ.Ε.  αν και τουλάχιστον δυσλειτουργούσε στην Κωνσταντινούπολη, πάντως δεν ήταν ανίσχυρος. Σύμφωνα με το ΡΑ.ΔΙ. τα Ρωσικά στρατεύματα με αρχηγό τον στρατηγό Αλεξέϊ Ρως, κατέρχονταν από τον Βορρά και μάλλον είχαν ήδη φθάσει στις παρυφές του όρους Κάμηλος, απέναντι από το στρατηγικό σημείο - πέρασμα προς την πόλη «Ναός της Ιερουσαλήμ» όπου δεσπόζει το χωριό Δαρδαγεμών.

Εκεί, από την πλευρά του Νότου είχαν παραταχθεί οι δυνάμεις της ΔΙ.ΚΥ. και τον περίμεναν. Όλοι αναμένουν την φοβερή σύγκρουση του Κ.Ο.Σ. με τον επαναστατημένο στρατηγό Αλεξέϊ, και διακατέχονται από μεγάλη αγωνία για την τελική έκβαση και το αποτέλεσμα αυτής της «ανταρσίας».

Το ΡΑ.ΔΙ. μετέδιδε επίσης ότι στην κάθοδό του προς την πόλη «Ναός της Ιερουσαλήμ» ο Αλεξέϊ είχε ήδη καταλάβει την επιφάνεια της Κωνσταντινούπολης και τους περισσότερους κόμβους ελέγχου του ΓΕΝ.Ε. Οι δονήσεις που ένοιωθαν από πάνω τους οι υπόγειοι κάτοικοί και η απαγόρευση ανόδου στους θόλους παρατήρησης επιφανείας πριν λίγο καιρό, συνηγορούσαν για την μεγάλη μάχη που έγινε.

Πολλοί λένε ότι έγινε πραγματικό μακελειό. Ότι η θάλασσα και οι ακτές του Βοσπόρου, της Προποντίδας, και του Κεράτιου κόλπου είχαν βαφτεί κόκκινες από το αίμα! ...Τίποτα δεν ήταν σίγουρο ... Βέβαια όταν επετράπει η άνοδος, οι πρώτοι περίεργοι που ανέβηκαν στους θόλους παρατήρησης από όπου έβλεπαν διάφορα σημεία της επιφάνειας, όλα ήταν όπως τα έβλεπαν πάντα ... σχεδόν!

Ίσως - ίσως να αισθάνονταν και αυτοί την μικρή αλλαγή του περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας που συνειδητοποίησε ο Τομάτας --καθώς είχε πολύ καιρό να δει την επιφάνεια--, αλλά δεν ήταν σε θέση να την προσδιορίσουν ακόμη. Πάντως η επιφάνεια είχε καθαριστεί ή/και παραλλαχθεί επιμελώς από την «Περιβαλλοντική Υπηρεσία». Σε λίγο καιρό βέβαια, θα σταματούσαν αυτά.

Στην διοίκηση της Κωνσταντινούπολης επικρατούσε χάος! Οι Ρώσοι αγωνίζονταν να αποκτήσουν 100% τον έλεγχο αυτοματισμού του δικτύου (και καλώς έπρατταν, δεν έπρεπε να καταστραφεί το δίκτυο). Όσο πιο πολλοί κόμβοι ελέγχου περιέρχονταν στον έλεγχό τους, τόσο περισσότερο εξασθενούσε ο ΓΕΝ.Ε.  Αυτός ήταν και ο λόγος που η «Υπηρεσία Δικαιοσύνης», της οποίας τις αποφάσεις εξέδιδε ο Κ.Ο.Σ. ωσάν άλλος σοφός Σολομών, υπολειτουργούσε και υπήρχε σχετική ελαστικότητα στις ποινές που επιβάλοντο ποικιλοτρόπως.

Αναμένονται οι εξελίξεις!

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 5. Επιβράδυνση του Χρόνου.
Η Αγάπη του Καλού Θεούλη.

 Ο Μαέστρος ήταν μπερδεμένος. Προχωρούσε αφηρημένα, παρέα με τον Τομάτα και τον Δελφίνη σ' έναν διαδρομοδό κοντά στην επιφάνεια της Κωνσταντινούπολης.

Διαδρομοδός

 Έχει έρθει ο καιρός; ... αναρωτιόταν ενδόμυχα και βασανιστικά, χωρίς σίγουρη απάντηση.

 Καιρός για τι; ... Καιρός για ποιόν; ...

 Γι' αυτόν; ... Γι' εμάς; ... Γι' όλους; ...

 Γι' αντίσταση; ... Γι' ανάσταση; ...

  - Πόσους λεκέδες πιστωθήκαμε; ... τον ρώτησε ο Τομάτας, βγάζοντάς τον από τις σκέψεις.

 - Εεε, ... Εντάξει, όχι και πολλούς, ... 335 λεκέδες και κάτι ψιλά, ... από 111 λεκέδες και κάτι ψιλά ο καθένας ... είπε ο Μαέστρος με κάποιο τόνο ανακούφισης στην φωνή του.

  Από 111 λεκέδες και κάτι ψιλά! ... σκέφθηκε ο Τομάτας με χαρά και θαυμασμό για το ποσό, έχοντας χάσει αρκετά χρόνια καθοδικής πορείας της αγοραστικής αξίας των λεκέδων, «ερευνώντας» στην «Ελευθερία 33». 

 Με μιας όμως κατήφησε.  
 Πω, πω, ...111 λεκέδες και κάτι ψιλά ...   αναρωτήθηκε, ... πως θα τους καθαρίσω; ... αλλά αμέσως είπε:

  - Καλά, εγώ πάω για ύπνο τώρα, θα σας συναντήσω αργότερα, ... και ετοιμάστηκε να χωρίσει από τους άλλους, τον Μαέστρο και τον Δελφίνη που και οι δύο του ευχήθηκαν σχεδόν με μία φωνή:

  - «Καλή κοινωνία» Τομάτα! ...

  Οι πληροφορίες σύμφωνα με το ΡΑ.ΔΙ. , αναλογίσθηκε ο Μαέστρος ξαναβυθιζόμενος στις σκέψεις του, αναφέρουν ότι η μόλυνση της ατμόσφαιρας κατά κάποιες θεωρίες και βάσει μυστικών μετρήσεων των ειδικών οργάνων της «Περιβαλλοντικής Υπηρεσίας» έχει ελαττωθεί πλέον σε ποσοστό 73%. Επίσης αναφέρουν ότι με τον ρυθμό που καθαρίζει η ατμόσφαιρα, σε λίγο καιρό θα μπορεί κάποιος ίσως να βγει στην επιφάνεια, να αναπνεύσει ατμοσφαιρικό αέρα και να ζήση!

  Βέβαια ο παπά-Χριστόδουλος υποστηρίζει ότι η ατμόσφαιρα ήταν ήδη καθαρή από πολλά χρόνια και μόνο για λίγο  καιρό δεν ήταν αναπνεύσιμη, σε επίπεδα κοντά στο ύψος της θάλασσας, παρουσιάζοντας ως απόδειξη τον εαυτό του.

  Η αλήθεια είναι ότι η φύση έδινε την μάχη της με την αλαζονεία και την υπερηφάνεια του ανθρώπου και φαίνεται ότι πλησίαζε η ώρα που θα κέρδιζε και αυτήν την φορά. Ασφαλώς, και στο παρελθόν είχε δώσει τις μάχες της με διάφορους φυσικούς αντιπάλους και είχε νικήσει, όχι όμως τόσο γρήγορα όπως τώρα.

  Αυτήν την φορά, η αγάπη του καλού Θεούλη γι' αυτούς που ζούσαν μέσα στις σπηλιές και τις τρύπες των βουνών και η υπόσχεσή Του προς αυτούς για σμίκρυνση αυτών των ημερών, επιτάχυνε τις χρονικές διαδικασίες (όπως και άλλοτε κατά τας Γραφάς, αντιθέτως, επιβράδυνε τις χρονικές διαδικασίες), με αποτέλεσμα οι διάφοροι μηχανισμοί της φύσης να εμφανίσουν τους καταλύτες για τις χημικές ενώσεις - διασπάσεις οι οποίες αλληλεπιδρώντας και αλληλαντιδρώντας, επανέφεραν την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον της Γης σε οικείο για τον άνθρωπο επίπεδο, πολύ πιο γρήγορα από το φυσιολογικό.

  Οι επιστημονικές ομάδες έρευνας - εφαρμογής της ΔΙ.ΚΥ.  εντόπισαν και ανέλυσαν το φαινόμενο. Το μόνο όμως που κατάφεραν σχετικά με τις διαδικασίες επιβράδυνσης - επιτάχυνσης του χρόνου, ήταν να υπολογίσουν θεωρητικά ότι η ενέργεια που χρειάζεται για να ενεργοποιηθεί το φαινόμενο είναι ασύλληπτα μεγάλη, «πλησιάζει» το άπειρο, υποθετικά δε εκφράζεται από τον τύπο:

όπου:

Χρ = Χρονική διάρκεια επιβράδυνσης - επιτάχυνσης

-Επ = Βαθμός επιβράδυνσης

+Επ = Βαθμός επιτάχυνσης

e = Εναρμόνιος σταθερά

∞ = Άπειρον

ΑΕ = Απαιτούμενη ενέργεια

-ΑΕ = Απορρόφηση ενέργειας

+ΑΕ = Εφαρμογή ενέργειας

  Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι κατά την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.  τα διάφορα θανατηφόρα αέρια που υπήρχαν στην ατμόσφαιρα, κατακρατούσαν την θερμοκρασία του πλανήτη, με αποτέλεσμα αυτός να υπερθερμανθεί σε βαθμό τέτοιο ώστε πραγματικά να λιώνουν γρήγορα οι «αιώνιοι παγετώνες» και να δημιουργηθεί ένας μικρός κατακλυσμός. Τα νερά κάλυψαν όλη την επιφάνεια της Γης έως τα 14,4 μέτρα από την πρότερη επιφάνεια της θάλασσας.

 Αργότερα τα νερά αυτά σταδιακά άλλα εξατμίσθηκαν, απορροφώντας θερμότητα από το περιβάλλον και τον πλανήτη, και άλλα απορροφήθηκαν από την Γη. Τα πρώτα κατάπεσαν πάλι υπό μορφή ραγδαίων βροχών, εξατμίστηκαν ξανά, ανέβηκαν ψηλά, κατέπεσαν άλλη μια φορά, και άλλη μια φορά, ξέπλυναν την ατμόσφαιρα και την Γη, και έφεραν την θερμοκρασία του πλανήτη πλησιέστερα στα φυσιολογικά επίπεδα. Στους πόλους ήδη άρχισαν να σχηματίζονται δειλά - δειλά οι νέοι παγετώνες.

  Το ΡΑ.ΔΙ.  μετέδιδε ότι τα ενεργειακά εργοστάσια της ΔΙ.ΚΥ. στην βορειότερη Ευρώπη τα οποία χρησιμοποιούσαν την αυξημένη θερμοκρασία του πλανήτη για να παράγουν ενέργεια, έκλειναν το ένα μετά το άλλο λόγω έλλειψης «πρώτης ύλης», με βαθμό ανάλογο της απόστασής τους από τον Βόρειο Πόλο. Ο σημαντικότερος λόγος της «ανταρσίας» του στρατηγού Αλεξέϊ ήταν η παντελής σχεδόν έλλειψη ενέργειας στον Βορρά. Η κάθοδος του προς τον Νότο και εναντίον του προέδρου του, δήλωνε την ανάγκη των Βόρειων λαών για ενέργεια.

  - Μαέστρο, ... είπε ο Δελφίνης ... και εγώ θα πάω για ύπνο ... Χαρά και υγεία!

  - Χαρά και υγεία ... είπε στον Δελφίνη και ξαφνικά την είδε!

  Την κοίταζε σχεδόν επίμονα. Κάτι ωραίο του θύμιζε, κάτι νοσταλγικό, κάτι που δεν το είδε πολλές φορές, κάτι που ίσως να μην το είδε καμιά φορά, αλλά δεν το ξέχασε ποτέ! 

 Πέρασε στην άλλη πλευρά του διαδρομοδού, στάθηκε για λίγο και αναρωτήθηκε:
 
 Ποια είναι, που πάει τώρα; ...
 Τι κάνει, τι θα κάνει; ...

 ... Μα, τι άλλο του θύμιζε εκτός από αυτό το νοσταλγικό;

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 6. Δράση και Αντίδραση.
Τα Προσωπεία Ανθυπομειδίασαν.

Ο Τομάτας προχώρησε στον διαδρομοδό, ψάχνοντας να βρει που είναι επιτέλους ο χώρος ανάπαυσής του, ελπίζοντας να προλάβει να είναι παρών κατά την διάρκεια της εκπομπής «Πατρική Ματιά» (όχι ότι η «Πατρική Ματιά» τους εγκατέλειπε ποτέ) και να μην καταγράψει απουσία ο μικροϋπολογιστής.

Τα Προσωπεία Ανθυπομειδίασαν

Διασταυρώθηκε με διάφορους άλλους που προχωρούσαν και αυτοί βιαστικά προς τους χώρους ανάπαυσής τους, κάπως σκυφτοί και με βλέμμα ακαθόριστο και μυστικοπαθές. Όλοι ανεξαιρέτως έπρεπε να βρίσκονται την προκαθορισμένη ώρα μπροστά στην ολογραφική σκηνή του χώρου τους και να παρακολουθήσουν υποχρεωτικά τα δρώμενα που μεταδίδονταν.

Πάντως εμφανίστηκε μια τάση στην γενική συμπεριφορά του πλήθους τώρα τελευταία, η οποία δηλώνει μια γενικότερη αισιοδοξία. Και αυτή η τάση έχει αποτυπωθεί και στα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Η χαλάρωση ορισμένων μυών του προσώπου τους, λόγω της λιγότερης συναισθηματικής πίεσης που εδέχοντο, διαμόρφωσε απαλυντικές καμπύλες στην θέση των υπεροξείων γωνιών του προσωπότυπού τους.

Τα προσωπεία ανθυπομειδίασαν!

Ο Τομάτας είχε εφοδιασθεί από τον παπά-Χριστόδουλο (όπως και οι άλλοι κρυπτοχριστιανοί της ενορίας - περιοχής ευθύνης του), τον ειδικό πομπό σήματος που μετέδιδε σήμα παρουσίας στον υπολογιστή της σκηνής του εκάστοτε χρήστη.

Ο παπά-Χριστόδουλος του είχε εξηγήσει πως να το χρησιμοποιήσει και πως ακριβώς να το τοποθετήσει στον χώρο. Αυτός πίστευε ότι κατάλαβε, αν και η δυνατότητά του να αφομοιώνει και να θυμάται όλες τις λεπτομέρειες της χρήσης της τεχνολογίας, ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την ικανότητά του να φυσάει το κλαρίνο, ... και πιστέψτε με, φυσάει καταπληκτικά!

Κάπου εδώ κοντά είναι, θα το βρω, ... σκέφθηκε ο Τομάτας και χάρηκε ...

- ΤΟΒ, ΤΟΓ, ΤΟΔ, ... έλεγε με χαμηλή φωνή, καθώς διάβαζε τα αριθμογράμματα των θυρών ...

- ΤΟΚΕ, ΤΟΚΣΤ, ΤΟΖ, ... θέλει κι' άλλο ...

- ΤΟΛΗ, ΤΟΛΘ, ΤΟΜ, ΤΟΝ, ... ΤΟΜ; ... εδώ είναι τον βρήκα ... είπε και συμφώνησε με τον εαυτό του!

- Που την έχω, ... ψιθύρισε και άρχισε να ψάχνεται.

Ο ιματισμός δεν έχει θήκες εξωτερικές, ούτε και εσωτερικές, επειδή δεν υπάρχει κάτι για να βάλεις μέσα, αλλά όλοι σχεδόν κατασκεύαζαν μυστικές κρύπτες για να μεταφέρουν διάφορα.

- Που την έβαλα; ... αναρωτήθηκε ο Τομάτας, ψάχνοντας να βρει την κυμματοπεμπτική - ιριδοθετική κάρτα (κι' αυτή από τον παπά-Χριστόδουλο) την οποία έπρεπε να εφαρμόσει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της θύρας για να αποκτήσει «πλευρική πρόσβαση» (αν και δεν ήταν απαραίτητη την συγκεκριμένη στιγμή) και να διαπεράσει την θύρα.

Ο Κ.Ο.Σ.  είχε κάνει την ανακάλυψη αυτήν προσωπικά και θα καυχιόταν εσαεί καθώς είχε αποδείξει ότι οι εκπομπές εγκεφαλικών κυμάτων όλων των τύπων έχουν συνδυασμένη συχνότητα, η οποία διαφέρει από άτομο σε άτομο σε απειροελάχιστο βαθμό, παραμένει σταθερή καθ' όλη την διάρκεια της ζωής, αντιθέτως από την ένταση η οποία εξασθενεί με το πέρασμα του χρόνου. Η εφαρμογή αυτής της ανακάλυψης οδήγησε στην αρίθμηση όλων των ανθρώπων με βάση τον λόγο συνδυασμένης συχνότητας εκπομπής, προς τον λόγο ιριδιτότητος οφθαλμών (διαφορετικοί και οι δύο για τον καθένα από εμάς).

Ο αριθμός αυτός υπολογίζεται στιγμιαία από τις διάφορες επαφές αναγνώρισης και μεταδίδεται στον ΓΕΝ.Ε.  και μέσω αυτού υπάρχει πρόσβαση σε πληροφορίες και δεδομένα, όπως κίνηση λογιστικού ισολογισμού, ιατρικό ιστορικό, διανοητικό επίπεδο, διάφορα πεπραγμένα, αξιολόγηση και πρόβλεψη κινήσεων του εκάστοτε ατόμου, δηλαδή κατόπτευση στις κινήσεις και στην ζωή μας. Είναι δε απαραίτητος για όλες τις συναλλαγές και για την πρόσβαση στις θύρες των δαιδαλωδών λαβυρίνθων των υπόγειων πόλεων.

Δεν είχε υπολογίσει όμως, αν και πανεπιστήμονας, ότι η αρχή της δράσης - αντίδρασης θα ενεργοποιείτο από τους Ελληνορθόδοξους.

Δρούσε ο Κ.Ο.Σ.  ...

Αντιδρούσαν οι Ελληνορθόδοξοι! 

Ποιοι; ... οι Ελληνορθόδοξοι;

Ποιοι είναι αυτοί; ...
Αχ, αυτοί οι Ελληνορθόδοξοι ... ωρυόταν ο Κ.Ο.Σ.  όταν σκεπτόταν γι' αυτούς.

Μα είναι δυνατόν, μια δραχμή (δραχμή είναι ότι πιάνει η παλάμη) άνθρωποι, άπλυτοι, αξύριστοι με αρχαία τεχνολογία και μέσα (ή μήπως όχι και τόσο αρχαία και οπωσδήποτε αρκετά αποτελεσματικά) απομονωμένοι στα περισσότερα από τα βουνά της παλαιάς Ελλάδος και προφανώς έχοντας το αρχηγείο τους σε μια μύτη ξερής και αφιλόξενης ορεινής γης, στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής εκεί που από παλαιά υπήρχαν τα Ορθόδοξα Χριστιανικά μοναστήρια, αφού επέζησαν της ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.  άγνωστο πως (ή μάλλον ο Καλός Θεούλης ξέρει πως), να αντιστέκονται σε αυτόν;

Με ποια δύναμη; ...

Τι ηθικό; ... Ποια υλικά; ...

Ποιος του βοηθούσε; ...

Από που εμψυχώνονταν; ...

Οι Έλληνες από την αρχή της Ιστορίας τους που χάνεται στα βάθη των αιώνων, είναι λαός με πνεύμα ελεύθερο, γηγενής και χωρίς σύνδρομα καταδίωξης (σε αντίθεση με άλλους αρχαίους λαούς), δυσδιοίκητος και σε περιόδους υποδούλωσης, αντιστασιακός. Έχοντας δημιουργήσει πολιτισμό θαυμαστό (αν και υποφέροντα από παιδικές αρρώστιες όπως τυραννίες, δουλείες, εμφύλιους πολέμους) δεχόμενοι κατόπιν την αλήθεια του Χριστιανισμού διατήρησαν και εξύψωσαν το Ορθόδοξο Δόγμα με κάθε τίμημα.

 Αργότερα περιέπεσαν στην κατοχή βαρβάρων, κατακτήθηκαν, ύστερα αναστήθηκαν, ελευθερώθηκαν αν μέρει, δημιούργησαν ξανά, αλλά συναινώντας οικειοθελώς στην Ένωση Εθνών λόγω των διαφόρων οικονομικών συγκυριών και συσχετισμών δυνάμεων και κυρίως της προπαγάνδας που τους έγινε, απαξίωσαν σταδιακά τις αξίες και τα πιστεύω τους.

Αρχής γενομένης με την εγκατάλειψη κυρίων παραδοσιακών αξιών τους όπως θρησκεία-τρόπο ζωής, οικογένεια, αγάπη για την πατρίδα και στην συνέχεια αφομοιούμενοι με τους οικονομικούς μετανάστες που κατέκλυσαν την χώρα τους, μετεξελίχθησαν σε ένα «πολυαπολιτισμικό» συνονθύλευμα.

Άνοστο, άγευστο, ...

Αλλά όχι και άοσμο ...

Αντιθέτως με πολύ άσχημη «μυρωδιά» ...

Από αυτό το συνονθύλευμα πάντως, άρχισε να ξεχωρίζει μια μερίδα ανθρώπων (στην οποία παραδόξως συμμετείχαν και πολλοί βαπτισμένοι μετανάστες) η οποία επιθυμούσε την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Από την άλλη, οι εναπομείναντες είχαν αντίθετη γνώμη και ο διχασμός δεν άργησε να επέλθει.

Η πρόνοια του Καλού Θεούλη όμως που δεν επιθυμεί την απώλεια του ανθρώπου και όταν ένα πρόβατο χάνεται, αφήνει τα άλλα 99 και ψάχνει για το απολωλός, με ανύποπτο σύμμαχο την αδιαλλαξία και την κατακτητική τάση των γειτονικών «φιλικών» λαών και μετά από πολλές προβοκατόρικες ενέργειες αυτών, βοήθησε τους Έλληνες να αποπεμφθούν από την Ε.Ε. και μετά την διαμοίραση και κατοχή της χώρας τους μέχρι την «Εξαμιλέα» από τους γείτονες και «φίλους», να εξαναγκασθούν όσοι παρέμεναν ακόμη Έλληνες και Ορθόδοξοι στο μυαλό, μαζί με τους αδελφούς Ελεύθερους Έλληνες της Πελοποννήσου να ανέβουν στα όρη και στα βουνά και να οργανώσουν αντίσταση.

Έτσι λοιπόν όταν έγινε η ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ.  (ή μήπως δεν ήταν και τόσο γενική η καταστροφή;) και τα πάντα υπέκυψαν στον Κ.Ο.Σ., αυτοί ήταν ήδη φυγάδες και οι πρώτοι αντιστασιακοί. Από αυτούς, άλλοι αφού ανευρέθησαν και συνελήφθησαν, αρνούμενοι πεισματωδώς να συμμορφωθούν στην «Νέα Ζωή», θανατούμενοι συμπεριελήφθησαν στον χορό των Μαρτύρων της πίστεως και της πατρίδας τους. Άλλοι παραμένοντας στα όρη και στις τρύπες των βουνών συνέχιζαν τον ανένδοτο αγώνα.

Το ΡΑ.ΔΙ.  μετέδιδε ότι οι Ελληνορθόδοξοι είχαν ελευθερώσει (μάλλον καλύτερα είχαν καταλάβει χωρίς αντίσταση) όλη την παλαιά Ελλάδα και ενωμένοι με τους Ελεύθερους Έλληνες της Πελοποννήσου (οι οποίοι έλεγχαν την υπόλοιπη Ελλάδα) είχαν επιδοθεί, σε ένα αγώνα με τα διάφορα Γαλλογερμανικά στρατεύματα, που κατέβαιναν και εκείνα από τον Βορρά (και λόγω έλλειψης ενέργειας και βέβαια επειδή μυρίστηκαν πλιάτσικο) με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Όμως οι Γαλλογερμανοί καθυστερούσαν καθώς είχαν βρει σθεναρή αντίσταση από τους κατοίκους των πρώην μουσουλμανικών περιοχών της Βαλκανικής οι οποίοι παρέμεναν πιστοί στον Κ.Ο.Σ.. Έτσι οι Έλληνες είχαν φθάσει ήδη «προ των πυλών» της Κωνσταντινούπολης και παρέμεναν εκεί, αφού είχαν πληροφορηθεί ότι η πόλη είχε ήδη καταληφθεί από τους ομόδοξους Ρώσους.

Αντιπροσωπείες Ελλήνων και Ρώσων είχαν συναντηθεί και συγκινημένοι οι άνδρες και οι γυναίκες και των δύο πλευρών, συνομίλησαν και διευθέτησαν πολλά θέματα κοινού ενδιαφέροντος.

Τελικά ο Τομάτας βρήκε την κρύπτη της στολής του (αφού πρώτα σχεδόν την έβγαλε όλη με κίνδυνο να τον δει κάποιος και να τον αναφέρει για ύποπτη συμπεριφορά στα σημεία αναφοράς κινδύνου που υπήρχαν διάσπαρτα (με ανταμοιβή λογιστική πίστωση 10 λεκέδων - και η προδοσία είχε χάσει την αγοραστική της αξία λόγω υπερπροσφοράς) και βγάζοντας την κάρτα την εφήρμοσε στην επαφή της θύρας.

Η ένδειξη «Κλειστή» στο περίγραμμα της εισόδου άλλαξε σε «Ανοιχτή». Ο Τομάτας διάβηκε την είσοδο νοιώθοντας τα γνωστά συναισθήματα ...

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 7. Η Μουσική της Προσευχής.
Οδηγός Αντιμετώπισης ΓΕΝ.Ε.

Μα, τι άλλο του θύμιζε εκτός από το νοσταλγικό; σκεπτόταν ακόμη ο Μαέστρος.

Είχε ήδη τοποθετήσει στην προκαθορισμένη θέση τον ειδικό πομπό σήματος παρουσίας και προσάρμοσε στον ιματισμό του τον Εξομοιωτή Ανθρωπίνου Σώματος - «ΕΞ.Α.ΣΩΜ.» (ο οποίος οφείλουμε να αναφέρουμε πως δεν είναι και τόσο τέλειος) και τον ενεργοποίησε.

 Οι προσπάθειες της Ελληνορθόδοξης Επιστημονικής Αδελφότητος - «ΕΛ.Ε.Α.» ενώ σε ότι άλλο κατασκεύασαν είχαν 99,7% επιτυχία και πρακτική εφαρμογή του αρχικού θεωρητικού σχεδίου, στον ΕΞ.Α.ΣΩΜ.  αν και χρησιμοποίησαν τις τελειότερες θεωρίες και πρακτικές εφαρμογές των μαθηματικών του χάους, δεν κατόρθωσαν να υπολογίσουν και να προσομοιώσουν με την απαιτητή ακρίβεια 99,3% την «βιομετρική υπογραφή», δηλαδή το χάος του ρυθμού επαναλήψεων των συνδυασμένων βιομετρικών δεδομένων του ανθρωπίνου σώματος, τα οποία εξετάζουν οι ιατρικές απολήξεις του ιματισμού για να βεβαιώσουν την μη απέκδυση.

Έβγαλε το κυρίως ένδυμα, ξέροντας ότι έπρεπε να το ξαναβάλει σε 7 ώρες, καθώς 7 ώρες χρειάζεται ο μικροϋπολογιστής για να διαπιστώσει την εξομοίωση και να αναφέρει ψηφιακά στον ΓΕΝ.Ε.  «μη εγκριτέα - παράνομη» απέκδυση του ιματισμού, προτείνοντας ανάλογη ποινή.

Πάντως, ούτως ή άλλως σε 7 ώρες έπρεπε να πάει στην Αίθουσα Απασχόλησης - «ΑΙΘ.Α.», όπου για 7 ώρες "τροφοδοτεί" έναν υπολογιστή με διάφορα λογοστικά στοιχεία της επιχείρησης «Προϊόντα Υδρογόνου» της ΔΙ.ΚΥ.

Στην συνέχεια, 7 ώρες είναι για ανάπαυση. Αυτό επαναλαμβάνεται 5 φορές, ώσπου την τελευταία περίοδο επτάωρης ανάπαυσης, διαδέχεται δεκατετράωρη (14 ώρες) αργία.
 Επιτέλους το 35ωρο εφαρμόστηκε!

Κάθισε μπροστά στο γραφείο του και άρχισε να διαβάζει αυτά που κατέβασε κατά λάθος (ή μήπως έτσι νόμισε;) πριν λίγο καιρό από τον υπολογιστή της απασχόλησής του, κατά την διάρκεια μιας υπερφόρτωσης του δικτύου και τα είχε εκτυπώσει με εκείνο τον αρχαίο μικροεκτυπωτή - δώρο του Διαδίκτυου.

ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΓΕΝ.Ε.ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΓΝΩΣΕΩΝ
Συμπεριλαμβάνονται Διδαχές και Καθημερινές Προσευχές
εις τον Κύριον Ημών Ιησού Χριστόν,
εις την Υπεραγίαν Θεοτόκο
και εις Άπαντας τους Αγίους.
ΣΥΝΤΑΧΘΕΙΣ ΥΠΟ ΜΟΝΑΧΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Παραλείποντας τον Οδηγό (καθώς τον είχε ήδη μελετήσει επισταμένως και διεξοδικώς), ξεκίνησε το διάβασμα από το πιο γλυκό, το πιο μελίρρυτο μέρος του βιβλίου (έτσι το αισθανόταν) τις Διδαχές και Προσευχές, τις οποίες κατ' αρχάς δεν μπορούσε να ερμηνεύσει επακριβώς, παρ' όλη την γνώση την οποία είχε για τις νοηματικές γλώσσες επικοινωνίας, απλώς γιατί «διάβαζε» μόνο την πραγματιστική υλιστική εκδοχή του κειμένου.

Η συνεχής ανάγνωση όμως και εκφώνηση των προσευχών τον βοήθησε πολύ στο να «διαβάσει» και πίσω από τα γράμματα την παραβολική πνευματική απόδοση του κειμένου, να διακρίνει ακριβώς την σημασία των λέξεων ως πρωταρχικά περιγραφικά εικονίδια των σκέψεων και να αποκαλύψει το εσώτατο νόημα της προσευχής.

Η αρμονία που ανέβλυζε από τις λέξεις και οι αντίστοιχες εσωτερικές δονήσεις που αισθανόταν ο Μαέστρος τον συνέπαιρναν και τον χαροποιούσαν. «Διάβαζε» την μουσική που υπήρχε στις λέξεις και αυτό το «άκουσμα» τον έκαιγε και τον καθήλωνε ... αλλά συγχρόνως τον εξάγνιζε και τον ξαναγεννούσε!

Κάποια παράμετρος δεν είχε υπολογιστεί στα Εργαστήρια Γενετικής της Διεθνούς Υπηρεσίας Υγείας - «Δ.Υ.Υ.» όπου είχε προγραμματιστεί το DNA του Μαέστρου και μεγάλου αριθμού άλλων ατόμων. Οι προγραμματιστές είχαν υπολογίσει αυτοί οι άνθρωποι θα είναι σχεδόν πανομοιότυποι. Και έτσι ήταν πράγματι. Αλλά από κάποιο χρονικό σημείο και μετά και πάντοτε συμπληρούμενου κάποιου ορισμένου χρόνου ηλικίας, αυτοί αφορμώμενοι από κάποιο τυχαίο γεγονός, ανέπτυσσαν πλέον δικιά τους προσωπικότητα με έμφυτη τάση στην εικαστική θεώρηση των πραγμάτων, στην νοσταλγικότητα και στην αμφιβολία σε οτιδήποτε καταφανές.

Στην περίπτωση του Μαέστρου η κατοχή του Οδηγού και η ανάγνωση των Προσευχών ήταν το τυχαίο γεγονός (όπως και σε πολλούς άλλους) που ελευθέρωσε την αμφιβολία μέσα του. Άρχισε λοιπόν να σκέφτεται και να θεωρεί διαφορετικά τα δεδομένα και τα πεπραγμένα της μέχρι τώρα ζωής του. Ενώ οι εργαστηριακές μεθοδεύσεις του DNA του, τον είχαν κάνει απόλυτο και πραγματιστή, χωρίς τύψεις και ηθική διαταραχή για τις πράξεις του, τώρα επικρατούσε στην σκέψη του η μετάνοια και στην διαγωγή του η εγκράτεια.

Ο Μαέστρος συνέχισε την προσευχή, νοιώθοντας το κάψιμό της μέσα του!

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 8. Πανεπιστήμιο των Συμβούλων.
Ποντιακή Λύρα.

Ο Δελφίνης έφθασε μπροστά στον «ανελκυστήρα» και περίμενε. Προσπαθούσε να κρύψει ένα περίεργο χαμόγελο «εφηβικής  ανυπομονησίας» που άνθιζε στο πρόσωπό του καθώς η ώρα δεν ήταν ενδεδειγμένη για τέτοια συμπεριφορά και πάντα κάποιος μπορεί να τον έβλεπε και αν το ήθελε, να στοιχειοθετούσε αναφορά στους Υπολογιστές Κινδύνου | Ανάγκης - «ΥΠΟ.ΚΙΝ.Α.» Σε δύο ώρες τελείωνε το 7ωρό του και ως συνήθως «ανέβαινε» για την καταμέτρηση και επιβεβαίωση στοιχείων.

Η γραφειοκρατία με την έννοια της εγγραφοκρατίας είχε σχεδόν εξαλειφθεί, αλλά αντικαταστάθηκε από την σύγκριση στοιχείων του ηλεκτρονικού υπολογισμού με την πραγματικότητα, ειδικότερα στις αποθήκες προϊόντων. Είχαν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις ανακολουθίας των ηλεκτρονικών υπολογισμών με την πραγματικότητα, καθώς κάποιος με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορούσε να αφαιρέσει το αυτοκόλλητο μικροπλινθίο αναγνώρισης από τα διάφορα προϊόντα και να τα οικειοποιηθεί, αφήνοντας στην θέση τους κάτι άλλο άχρηστο.

Ναι! Ήταν χαρούμενος!

Σήμερα θα την δοκιμάσει!

Κάτι θα καταφέρει ...

Ήταν ενθουσιασμένος!

Είχε ανακαλύψει πως λειτουργούσε ...

Είχε βρει και τις χορδές της!

Οι ενδείξεις στην θύρα του «ανελκυστήρα» άλλαξαν, ο Δελφίνης πληκτρολόγησε τον κωδικό πρόσβασης προορισμού (καθώς το επίπεδο Αποθήκες Υλικού 7 - «Α.Υ.ε7» ήταν αυστηρά περιορισμένης και εξουσιοδοτημένης πρόσβασης) και διαπέρασε την θύρα.

Μόλις πάτησε στις Α.Υ. ε7  κατευθύνθηκε στον Θάλαμο 3 της υπηρεσίας Διαπαιδαγώγηση, τμήμα Ιστορίας Παλαιάς Λαϊκής Παράδοσης. Αυτός είχε μεταφερθεί πριν λίγο καιρό στις Α.Υ. ε7 από το Πανεπιστήμιο των Συμβούλων του «Ναού της Ιερουσαλήμ», στο οποίο γίνονται δεκτοί μόνο γόνοι ή/και εκλεκτοί των συμβούλων του Συμβουλίου των Σοφών, και οι οποίοι προορίζονται και εκπαιδεύονται κατάλληλα για να διαδεχθούν τους προγόνους ή/και μέντορές τους.

Ο θάλαμος αναπαριστούσε με αυθεντικά είδη εποχής το καθιστικό δωμάτιο από τυπική οικία της πόλης Τραπεζούντας κάποια παλαιά εποχή στην «Παλαιά Ζωή». 

Στο κέντρο του δωματίου υπήρχε κτιστή εστία θέρμανσης, γύρω γύρω διάφορα έπιπλα και άλλα χρηστικά και διακοσμητικά είδη της εποχής, τα οποία ήταν αντικείμενα μελέτης για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου των Συμβούλων.

Μέχρι που ο Κ.Ο.Σ.  αποφάσισε ότι οι σύμβουλοί του δεν χρειάζονται και τόσο εξειδικευμένη μόρφωση και γι' αυτό ο θάλαμος προοριζόταν να καταστραφεί. Η διδασκαλία των φοιτητών θα περιορίζετο μόνο σε μια μικρή αναφορά για το πόσο άσχημες ήταν οι συνθήκες ζωής κατά την συγκεκριμένη περίοδο, σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες οι οποίες ανέφεραν ότι η αρμονία αν και εκπεφρασμένη με έναν αθώο παιδικό τρόπο, επικρατούσε στην ζωή των κατοίκων και ότι αυτή ήταν το γόνιμο έδαφος, στο οποίο ο σπόρος της αγάπης είχε γίνει αειθαλές δένδρο.

Κρεμασμένη σ' έναν τοίχο υπήρχε και αυτή!

Ο Δελφίνης μπήκε μέσα και την είδε στην θέση της ...

Οι καμπύλες της ήταν πρωτόγονες ...

Τις θαύμαζε!

Το χρώμα της μελί - κόκκινο ξεθωριασμένο ...

Τον γλύκαινε!

Η φωνή της; 

Θα την άκουγε σε λίγο ...

Στην αρχή δεν κατάλαβε σε τι μπορεί να χρησίμευε αυτό το ξύλινο αντικείμενο, το οποίο του φαινόταν πολύ οικείο. 

Βέβαια όταν ενημερώθηκε από το ηλεκτρονικό αρχείο του θαλάμου ότι ήταν μουσικό όργανο και ονομαζόταν ποντιακή λύρα (ή κεμεντζές όπως θα λέγαμε στα Ποντιακά), κάτι σχίστηκε μέσα του όπως σχίζεται το μετάξι που σκάλωσε τυχαία σε ένα καρφί. Ήταν βλέπετε σε ηλικία για να αρχίσει η αμφισβήτηση και για αυτόν.

Στα Είδη Συντήρησης Εκτεθειμένων Αντικειμένων του θαλάμου, ο Δελφίνης βρήκε τις χορδές που λείπανε από την λύρα καθώς και οδηγίες για την τοποθέτησή τους και το κούρντισμα. Μετά από κάποιες προσπάθειες πέρασε τις χορδές, τις κούρντισε και διστακτικά πήρε το δοξάρι στο χέρι.

Ήταν έτοιμη τώρα να τραγουδήσει γι' αυτόν!

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 9. Το Τείχος Έπεσε.
Αναψυχικά.

Η «Αίθουσα Κοινωνικής Συμμετοχής» είναι σχεδόν γεμάτη. Υπάρχει βέβαια κενό διάστημα ανάμεσα στους παίκτες και τους θεατές εφοδιασμένο με σύστημα προσωρινής παράλυσης προς αποτροπή εισβολής των θεατών στο χώρο των παικτών.

Τα μέλη του «Συνδέσμου Εργαζομένων Ηλεκτρονικών Εφαρμογών» εξέλεξαν τους παίκτες τους με ηλεκτρονικό αδιάβλητο τρόπο,( ή μήπως έτσι νόμιζαν;) όπως ακριβώς έκαναν και τα μέλη του «Συνδέσμου Αποθηκάριων» για τους δικούς τους παίκτες. Οι παίκτες κάθισαν στις ειδικές θέσεις φορώντας το περικράνιο ερεθισμού εγκεφάλου μέσω του οποίου αλληλεπιδρούν και ξεκινούν την κοινωνική συμμετοχή.

Όλοι οι θεατές παρακολουθούν τα δρώμενα στην μεγάλη ολογραφική σκηνή μπροστά στους παίκτες στην οποία προβάλλονται τα κοινωνικά δρώμενα των παικτών.

Στο σημερινό γίγνεσθαι των πρώτων λεπτών της συμμετοχής κυριαρχεί μια συγκρατημένη τάση αναγνώρισης, καθώς όλοι οι παίκτες - συμμέτοχοι προσπαθούν να επιβληθούν των αντιπάλων τους αν είναι δυνατόν με στρατηγικές κινήσεις παρά με «θερμά επεισόδια».

Βέβαια αυτά θα επακολουθήσουν καθώς το λογισμικό του περικρανίου των συμμετεχόντων είναι εφοδιασμένο με πρόγραμμα εκμάθησης πολεμικών τεχνών, μάχης σώμα με σώμα, αναρριχήσεων - καταβάσεων και πάρα πολλών άλλων ικανοτήτων και δεξιοτήτων, δίνοντας έτσι στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα όριά τους.

Το παιχνίδι είναι απλό. Συνύπαρξη αντιπάλων ομάδων συμμετεχόντων χωρίς κανόνες και ηθικούς φραγμούς.

Δηλαδή χωρίς «Απαγορεύεται το ...»

Όλα επιτρέπονται.

Διότι όλα είναι εικονικά.

Δεν αφήνουν τραύματα στο σώμα.

Αφαιρούν υλικό ψυχής μόνο.

Η ζώσα ύλη δεν νοιώθει πόνο.

Οικτρά όμως υποφέρει το πνεύμα.

Ο περιβάλλων χώρος έχει άπειρες επιλογές καθώς όποια ομάδα υπερέχει, μπορεί να διαλέξει όποια χωροθέτηση επιθυμεί με μέγιστο εικονικό εμβαδόν έκτασης συμμετοχής 100 εκταρίων. Την μία στιγμή μπορεί να βρεθείς στο εξώτατο διάστημα σε ειδικό αεικίνητο θαλαμίσκο, την άλλη με μαγιό και γυαλιά ηλίου στην Χαλκιδική να κάνεις ηλιοθεραπεία και την επομένη περιτριγυρισμένος από τους τοίχους ενός τεράστιου λαβύρινθου, στις γωνίες του οποίου ξεχασμένα πηγάδια καραδοκούν το θύμα τους. Στην σημερινή εκδοχή η μεγασκηνή προβάλλει μια έρημο έκταση. Οι συμμετέχοντες είναι καλυμμένοι με παραλλαγή και οι κινήσεις τους περιορισμένες. Ο χρόνος κυλάει!

Ο Μαέστρος έχει πάλι μια από τις συνήθεις κρίσεις αμφιβολίας. Όρθιος και καθηλωμένος εμπρός από τα Αυτόματα Μηχανήματα Πώλησης Αναψυχικών -  «Α.ΜΗ.Π.ΑΝΑ.» συνεχίζει να σκέφτεται αν πραγματικά την χρειάζεται αυτήν την αναψυχή. Και αν όντως είναι αναψυχή η αίσθηση που σου δημιουργούν τα αναψυχικά ...

Απόφαση δεν μπορούσε να βγάλει.

Δικαστήριο στο κεφάλι.

Εικόνες από προηγούμενες αναψυχές πέρασαν από το μυαλό του. Εικόνες έγχρωμες ανάγλυφες, με ανάλυση χιλιάδων γιγακυβοσημείων και μυριάδων χρωματικών συνδυασμών. Ναι, εικόνες τέλειες μεν, άνοστες δε! Ανάλατες!

Αυτή η αίσθηση του έμενε τελευταία. Σαν να «εξέλιπε το άλας της γης». Η αίσθηση του «άνοστου» διακατείχε τον Μαέστρο αρκετό καιρό τώρα τελευταία και ήταν και αυτή μια από τις αιτίες όλων αυτών των κρίσεων αμφιβολίας. Βέβαια, με την ανάγνωση των προσευχών η αμφιβολία μέσα του έλειωνε και μεταλλάσσονταν σε μια μη υστερόβουλη πρωτόγονη σιγουριά, η οποία τον συνέπαιρνε. Αμέσως νοστάλγησε τις προσευχές και την γεύση τους!

Γύρισε λίγο απότομα το κεφάλι του προς το πλήθος. Για σήμερα δεν τα χρειάζεται τα αναψυχικά ... αποφάσισε.  και κοίταξε λοξά την μεγασκηνή.

Πτήσεις Ιπταμένων Αναγνωριστικών Μηχανών Προς Καθορισμό Θέσεων Των Αντιπάλων ... έγραφε ο υπέρτιτλος της σκηνής. Κάποια μικρά, γαλάζια-διαυγή, ανισοσκελή και με καμπύλες πλευρές «τετραγωνάκια» έπλεαν στην θάλασσα του ουρανού πάνω από την έρημο.

Δεν ένοιωθε κανένα ενδιαφέρον για το παιχνίδι και όχι μόνο, αλλά αισθάνθηκε και λίγο γελοίος σαν να τον ενέπαιζαν. Το εξασθενημένο τσίμπημα της επίπλαστης ενοχής για το μη ενδιαφέρον του, το ένοιωσε. Έτεινε λίγο και το ξεπέρασε. Το πρωτόγνωρο αίσθημα εμπαιγμού όμως εγκαταστάθηκε στους νευρώνες του και γέννησε δίκαιο θυμό. Ο θυμός προκάλεσε «τρέμουλο» σ' όλο το σώμα μέχρι το μεδούλι. Το εξασθενημένο τείχος έπεσε!

Η πειραγμένη δομή των χρωμοσωμάτων του Μαέστρου δεν παρείχε τεκτονική υποστήριξη ίση με την απαιτούμενη και σε δεδομένη στιγμή ισχυρής συναισθηματικής πίεσης, οι έλικες του DNA του χάνοντας την στήριξή τους, στριφογύρισαν και συσφίχτηκαν.

Η πεπιεσμένη ενέργεια που συσσωρεύτηκε «θέσει ελατηρίω» αντέστρεψε την φορά της στροφής των ελίκων κάνοντάς τους να στριφογυρίσουν και συσφιχτούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, συσσωρεύοντας ενέργεια πάλι, πιο λίγη όμως τώρα και με καθοδική τάση. Εκτονούμενη αυτή η ενέργεια, αντιστρέφει πάλι την φορά και ούτω καθ' εξής, έως ότου υποχωρήσει η συναισθηματική πίεση και οι έλικες ανακτήσουν την στήριξή τους.

Κατά την διάρκεια όμως των κινήσεων αυτών τα επαναδομημένα χρωματοσώματα, έχοντας εμβαλωματική δομή κατέρρευσαν όπως καταρρέει κακοκτισμένος τοίχος επιτρέποντας έτσι το DNA να ανασύρει από την μνήμη του την τελευταία πριν την επαναδόμηση ισχυρή αρχιτεκτονική κατάστασή του και να δομηθεί εκ νέου βάσει αυτής!

Ο Μαέστρος κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Την διαπέρασε και βρέθηκε στον διαδρομοδό.

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 10. Χωματερή των Λιοσίων.
Η Αρπαγή του Νοός.

Ο Τομάτας τα κατάφερε σχετικά εύκολα (ή μήπως έτσι νόμιζε;) με τα τεχνικά σημεία της ηλεκτρονικής παραλλαγής στον χώρο ανάπαυσης και ύστερα από λίγο διέθεσε τον χρόνο του στην κυριότερη «ασχολία» του την Προσευχή.

Γεννήθηκε, λίγο μετά από την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. στους υπόγειους χώρους της Αθήνας. Σε ηλικία 3 ετών ευρισκόμενος στον χώρο απασχόλησης της μητέρας του, στην Διαλογή Απορριμάτων - «ΔΙ.ΑΠΟΡ.» στο Επίπεδο Επιφάνεια (στην οποία ΔΙ.ΑΠΟΡ. σημειωτέον ότι απασχολούνται άτομα αξιολογημένα από τον Κ.Ο.Σ. ως χαμηλού νοητικού επιπέδου, ασχέτως αν η καρδιά τους ζέει και λειώνει σίδερα, και το συναίσθημά τους ρέει άφθονο, πλημμυρίζει τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά δεν σε πνίγει) και αφού ξέφυγε της προσοχής της παίζοντας με τα σκουπίδια, βρέθηκε κατά λάθος μέσα σε ένα αυτοκινούμενο όχημα πολύ μεγάλων διαστάσεων φορτωμένο με «Απορρίμματα προς Απόρριψη» και προορισμό έξω στην «μολυσμένη» επιφάνεια, στην χωματερή Λιοσίων (η οποία ζει και βασιλεύει ακόμη ... ).

Γέρων - Χριστόφορος

Εκεί τον βρήκε ο Γέρων - Χριστόφορος (που έψαχνε στην χωματερή μήπως βρει κάτι φαγώσιμο ή χρήσιμο), τότε ακόμη Πατήρ - Χριστόφορος, δυο μέτρα και δέκα εκατοστά ύψος, 190 κιλά σκληρών ασκητικών μυών χωρίς ίχνος λίπους και με μια μόνιμη έκφραση τρομακτική για όποιον έβλεπε το πρόσωπό του, που ήταν σε τέλεια αντίθεση με την αγάπη που είχε --και απεδείκνυε ότι είχε με πράξεις-- η μεγάλη καρδιά αυτού του αγαθού γίγαντα για όλα τα πλάσματα και την Κτίση του Θεού. Τον περιμάζεψε και τον πήρε μαζί του στην σπηλιά κάπου στον Υμηττό, όπου ασκήτευε μαζί με τον Γέροντά του, τον Γέροντα Νείλο.

Σε λίγο καιρό ο Γέρων - Νείλος εκοιμήθη και ο Τομάτας έμεινε μόνος του με τον Γέροντα (πλέον) Χριστόφορο. Αυτός τον μεγάλωσε και του έμαθε «λίγα γράμματα» από τα «Άγια Βιβλία» όπως τα έλεγε (Αγία Γραφή, Ωρολόγιον, Λειτουργικόν, Βίοι Αγίων, Οδύσσεια του Ομήρου, Κύρου Ανάβασις, Λογική του Αριστοτέλη, Πολιτεία του Πλάτωνα κ.α.) και τα οποία τα φύλαγε ως «κόρη οφθαλμού». Αυτός του έμαθε και την αδιάλειπτη προσευχή με την επανάληψη της ευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με». Βέβαια ο Τομάτας ποτέ δεν επαναλάμβανε σωστά  και με την ίδια σειρά τα λόγια της ευχής. Ωστόσο όμως, αυτά που έλεγε, τα έλεγε πάντοτε με την καρδιά του και με το νου του απηλλαγμένο από άλλες σκέψεις και ήταν ευήκοα στα «Ώτα Του Κυρίου».

Το κλαρίνο το βρήκε ο Τομάτας κάποια χρόνια αργότερα, μια μέρα που είχε πάει να ψάξει στα ερείπια κάποιου όμορφου (κάποτε) παλαιού σπιτιού. Μέσα στην σκονισμένη και ταλαιπωρημένη εξωτερικά θήκη του δεν είχε πάθει απολύτως τίποτα. Και εκτός από το κλαρίνο η θήκη περιείχε μέσα και ένα μικρό καμπυλοτετράγωνο κουτί και δύο άλλα μικρά περίεργα στρογγυλά αντικείμενα, καθώς και μια παλαιά, ξεθωριασμένη, τυπωμένη χάρτινη κάρτα με το έμβλημα της Π.Α.Ε.Κ.  από την μία και από την άλλη γραμμένο με μεγάλα γράμματα: «Π.Α.Ε.Κ. Σ' ΑΓΑΠΩ».

Ο Τομάτας πήρε την θήκη και την πήγε στον Γέροντα Χριστόφορο. Αυτός του εξήγησε τι ήταν το κλαρίνο και το κουτί, (το οποίο βέβαια ήταν ένας ενεργειακά αυτόνομος αναπαραγωγός μουσικών αρχείων με αρκετή μνήμη για να χωράει έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό αρχείων), και το ότι άκουγες μουσική τοποθετώντας τα ακουστικά στα αυτιά σου. Ο Τομάτας βρήκε την χαρά του. Όλη την ώρα άκουγε μουσική και προσπαθούσε να παίξει κλαρίνο.

Ο Γέρων - Χριστόφορος δεν είδε με πολύ καλό μάτι αυτήν την καινούργια ασχολία, αλλά επειδή γνώριζε την στερεότητα στην αθωότητα που είχε ο Τομάτας, δεν ήθελε να του στερήσει την χαρά της εξερεύνησης, του πειραματισμού και της αυτοδίδακτης μάθησης. Και έτσι ο Τομάτας κουβαλούσε πάντα μαζί του το κλαρίνο και τον αναπαραγωγό, και ακούγοντας δημοτικά τραγούδια, βυζαντινή οργανική μουσική, κλασσική  μουσική και πάρα πολλές αξιόλογες συνθέσεις της τζαζ από τα αποθηκευμένα αρχεία του αναπαραγωγού, και φυσώντας το κλαρίνο τις ώρες που του επέτρεπε ο Γέροντας έγινε αριστοτέχνης.

Μια μέρα όμως ενώ έψαχνε στην χωματερή Λιοσίων, η μοίρα έδρασε αντίστροφα και μία περίπολος του Κ.Ο.Σ. τον εντόπισε και τον συνέλαβε, μεταφέροντάς τον πίσω στα υπόγεια, όπου κρατήθηκε για λίγο καιρό σε ελεγχόμενο χώρο προς καθαρισμό και αποστείρωση, και στην συνέχεια  αξιολογήθηκε (και αυτόν τον αξιολόγησαν ως χαμηλού νοητικού επιπέδου, όπως και την μητέρα του) και μεταφέρθηκε στα «Ελευθέρια». Εκεί μη έχοντας το κλαρίνο μαζί του ο Τομάτας, αφοσιώθηκε στην αδιάλειπτη προσευχή και αξιώθηκε πολλών πνευματικών δωρεών από τον Κύριον.

Άκτιστον Φως

Σε λίγο, καθώς η συνεχής προσευχή γέμισε (πλήρωσε) τον νουν του Τομάτα, τον άδειασε από άλλες σκέψεις και τον ανάγκασε  σε ακινησία. 

Έτσι ο Τομάτας απελευθερωμένος από τα δεσμά του σώματος, αρπάχθηκε και μεταφέρθηκε έξω σε άλλες σφαίρες (κανονικές σφαίρες και όχι κατά προσέγγιση ...), και βρέθηκε να «πλέει» σε κάποιον από τους επτά ουρανούς, όπου:

Χώρος, χρόνος, δεν υπάρχει,
Υπάρχει μόνο Αγάπη, 
Άπειρη, Άφθαρτη, Αληθινή.

Δεν μετράν οι αποστάσεις,
Τώρα έφυγες, πριν λίγο έφθασες,
Είσαι εκεί, είσαι και εδώ αν πρέπει.

Θέεις εκεί έξω τα «ακίχητα διώκων »,
Δεν ξεθεώνεσαι όμως ποτέ,
Δεν υπάρχει εκεί έξω η αντίσταση των ζώντων,
Δεν θες να ξαποστάσεις.  

Το Άκτιστον Φως,
Όλους και όλα φωτίζει συνεχώς,
αποκορύφωση ατελείωτη,
μεσημέρι διαρκώς, 
Ζενίθ.

Το απόγευμα δεν έρχεται, 
δεν νυχτώνει κάποτε,
δεν υπάρχει το ναδίρ.

(- Δεν έχουν τα φιστίκια τσόφλια ... ωχ, ... λάθος, από αλλού ήταν αυτό, αλλά τελικά νομίζω, ... ταιριάζει αν το καλοσκεφτείς ...).

Βέβαια κάποια χρονική στιγμή η αρπαγή τελείωσε και ο νους του Τομάτα επέστρεψε σε κίνηση και στις συμβατικές λειτουργίες του. Ο Τομάτας συνειδητοποιώντας την επιστροφή, τελείωσε την προσευχή του δοξολογώντας και ευχαριστώντας τον Θεό.

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 11. Να 'ναι ευλογημένο.
Oι Κρυπτοί.

Ο Τομάτας δεν συνειδητοποίησε όμως ότι είχε αργήσει. 'Επρεπε ήδη να είχε παρουσιαστεί στο Κέντρο Υποδοχής - Ευρέσεως Απασχόλησης  Κ.Υ.ΕΥΡ.Α. και αυτή η καθυστέρηση εξόδου από τον χώρο ανάπαυσης έπρεπε ήδη να του έχει χρεώσει κάποια ποινή. Παραδόξως δεν εμφανίστηκε κάποια ενημερωτική απεικόνιση ποινής στη ολογραφική σκηνή και φυσικά ο Τομάτας ούτε που κατάλαβε ότι υπέπεσε σε κάποιο παράπτωμα.

Βγήκε στον διαδρομοδό και προχώρησε προς τους ανελκυστήρες. Μπήκε μέσα, «κατέβηκε» κάποια επίπεδα και βγήκε στο επίπεδο που ευρίσκετο το Κ.Υ.ΕΥΡ.Α. Προχώρησε λίγο ακόμη και φθάνοντας στην θύρα του ΚΥ.ΕΥΡ.Α. την διαπέρασε.

Κρυπτός -  Κρυπτοχριστιανός

Μέσα στο Κέντρο οι απασχολούμενοι ευρίσκοντο σε κατάσταση ευφορίας. Οι υπολογιστές τους δεν είχαν σύνδεση με τον κόμβο της «Ναός της Ιερουσαλήμ». Ο κόμβος της Κωνσταντινούπολης λειτουργούσε αυτόνομα, εχθρικά και επιθετικά προς τον κόμβο της «Ναός της Ιερουσαλήμ».

Το ΡΑ.ΔΙ. μετέδιδε ότι παράλληλα με τον αιματηρό πόλεμο στην επιφάνεια, ένας ακόμη πόλεμος επιτελείτο. Ο ηλεκτρονικός πόλεμος των διαφόρων κόμβων του Παγκοσμίου Ιστού. Στην Κωνσταντινούπολη ευρίσκοντο οι τρεις μεγάλοι Κινέζοι χάκερς του στρατηγού Αλεξέϊ Ρως, τέως  βουδιστές μοναχοί, αναντικατάστατα στελέχη του Κ.Ο.Σ. στον σχεδιασμό και χειρισμό των ηλεκτρονικων συστημάτων.

Αυτοί, κατά την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. διαφωνώντας με τον ολικό σχεδιασμό, απέδρασαν από κάποιο μοναστήρι του Θιβέτ στο οποίο είχαν την έδρα τους και μετά από μήνες περιπλάνηση προς τα βόρεια, βρήκαν καταφύγιο σε ένα νησάκι κάπου στις ακτές της Σιβηρίας, στο οποίο μόναζαν Ορθόδοξοι μοναχοί, Ρώσοι κυρίως αλλά και Έλληνες και μερικοί άλλων εθνικοτήτων.

Εκεί βαπτίστηκαν Χριστιανοί και κατόπιν έλαβαν το μοναχικό σχήμα και ονομάστηκαν, Βασίλειος, Ιωάννης και Γρηγόριος. Αργότερα ο στρατηγός Αλεξέϊ τους ενέταξε στο δυναμικό του ως αναπόσπαστα αξιωματικά και ηγετικά στελέχη του ηλεκτρονικού τομέα του στρατού του. Στην κάθοδό του δε προς την Κωνσταντινούπολη, συμμετείχαν στο επιτελείο σχεδιασμού κρούσης.

Ο μοναχός Βασίλειος, ο μοναχός Ιωάννης και ο Ιεροδιάκονος Γρηγόριος λοιπόν «πολεμούσαν» ηλεκτρονικά από την Κωνσταντινούπολη με τον κόμβο της «Ναός της Ιερουσαλήμ». Πολύ σύντομα θα επιβάλλονταν, καθώς αυτοί οι ίδιοι είχαν γράψει τον κώδικα και σχεδιάσει και κατασκευάσει όλα τα πρότυπα των κόμβων που υπήρχαν και όχι μόνο.

Ο Διαδίκτυος ο οποίος ήταν απασχολούμενος ως χειριστής ενός τερματικού υπολογιστή στο Κ.Υ.ΕΥΡ.Α. σηκώθηκε να τον χαιρετίσει.

- Ευλογείτε ... είπε ο Τομάτας χωρίς να έχει επίγνωση ότι αν το έλεγε αυτό πριν λίγο καιρό, σίγουρα θα επέστρεφε στις βραχονησίδες έρευνας του Αιγαίου.

- Ο Κύριος, ο Κύριος ... ακούστηκαν διάφορες φωνές αντιφώνησης και όλοι οι απασχολούμενοι της αίθουσας σηκώθηκαν να τον χαιρετήσουν καθώς η φήμη του Τομάτα για το παίξιμο του κλαρίνου του και για το ότι είχε παίξει στον «παράνομο γάμο» λίγες ώρες μετά τον ερχομό του στην Κωνσταντινούπολη είχε διαδοθεί από στόμα σε στόμα.

Οι εναγκαλισμοί και οι χειραψίες μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και η γενικά φιλική διάθεση που συνάντησε ο Τομάτας τον έκαναν να χαρεί. Η έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας που είχε τον τελευταίο καιρό, αναπληρώνονταν κατά κάποιο τρόπο με αυτές τις εκδηλώσεις.

Ωστόσο, αυτή η αίσθηση θεωρείτο επικίνδυνη από τον Τομάτα, καθώς πολύ εύκολα η αγνή χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας και της επίδειξης παραδοχής και σεβασμού από τους συνανθρώπους μας, μπορεί να μεταβληθεί σε υστερόβουλη οίηση με «δηλητηριώδη» αποτελέσματα.

(Σημειωτέον ότι μόνο ένας ήξερε για την πύρινη προσευχή του Τομάτα. Όλοι όμως διέκριναν την αγνότητα της καρδιάς και την ταπείνωση και υπακοή αυτού του ανθρώπου).

Οι απασχολούμενοι στο Κ.Υ.ΕΥΡ.Α. ήταν σχεδόν όλοι Κρυπτοί, δηλαδή Κρυπτοχριστιανοί, με το ηθικό τους αναπτερωμένο από τα μηνύματα που ελάμβαναν από Ρώσους και Ευρωπαίους (Γερμανούς, Γάλλους κ.α.) Κρυπτούς, και έκαναν ότι μπορούσαν για να παραλύσουν τον ΓΕΝ.Ε. και να ηττηθεί ο Κ.Ο.Σ.

Ο ζήλος τους δε ήταν πολύ μεγάλος. Πολεμούσαν για του «Χριστού την πίστη την Αγία» ...

- Τομάτα, θα απασχοληθείς εδώ στο Κ.Υ.ΕΥΡ.Α. και όταν τελειώσουμε, θα πάμε μαζί στις σήραγγες, στον παπα-Χριστόδουλο, είπε ο Διαδίκτυος μόλις κόπασαν οι χαιρετισμοί.

- Να 'ναι ευλογημένο!

Πίσω στην Αρχή

Τομάτας 12. Οι Σήραγγες.
O Ηφαιστος.

Ο Ήφαιστος ήξερε όλη την ιστορία της F1 απ' έξω και ανακατωτά από το πρώτο Γκραν Πρι, καθώς μεγαλώνοντας μέσα στο συνεργείο του πατέρα του Ηφαιστίωνα σε κάποιο νησί της Κεντρικής Μεσογείου, άκουγε συνέχεια γι' αυτήν από τις συζητήσεις των μεγαλυτέρων.

Από τα πρώτα του παιχνίδια ήταν ένα δεκαράκι κλειδί, «γερμανικό» από την μία  και από την άλλη πολύγωνο. Προτίμησε αυτό ο Ήφαιστος από όλη την σειρά εργαλείων του πατέρα του, γιατί του φάνηκε βολικό, ούτε πολύ μικρό, ούτε πολύ μεγάλο και είχε και διαφορετικά σχήματα στις άκρες του. 

Ο Μιχαήλ Υποδηματοποιός με το «Μαύρο Άλογο»
και πιο πίσω ο  Φανουήλ Μάζιος με την «Μακριά Λάρα».

Την οπή του πολύγωνου την χρησιμοποιούσε σαν όργανο εστίασης και καθώς την έβαζε εμπρός από το δεξί του μάτι, κλείνοντας το αριστερό, εστίαζε μέχρι την άκρη της μικρής ευθείας στην πίστα καρτ του πατέρα του, στο πίσω μέρος του συνεργείου.

Μαζί με τον εξάδελφό του Μιχαήλ, περίμενε για να δει να ξεπροβάλλει από την στροφή το πρώτο καρτ στους ατελείωτους αγώνες του Ηφαιστίωνα με τον αδελφό του Εύοδο τον Υποδηματοποιό, ο οποίος Εύοδος ήταν πάντα ένα κλικ ταχύτερος από τον Ηφαιστίωνα και πάντοτε (ή μάλλον σχεδόν πάντοτε) τον νικούσε. Αυτό ο Ηφαιστίωνας το «έφερε βαρέως» γιατί αν και μηχανικός ο ίδιος, νικιόταν από έναν που κατασκεύαζε ... υποδήματα ... έστω και αν αυτά τα υποδήματα ήταν υπόδειγμα σχεδίου και κατασκευής.

Ο Ήφαιστος συχνά αναπολούσε νοσταλγικά τον ήχο από τους κινητήρες εσωτερικής καύσεως καθώς αυξομειώνονταν οι στροφές ανά λεπτό και σίγουρα κάποιες στιγμές του έλειπε η παλιά διακριτικά διάχυτη μυρωδιά βενζίνης και λαδιών και η αίσθηση της ανοικτής ατμόσφαιρας των «αρχαίων» Γκραν Πρι.

Εδώ κάτω στα πιτ της ομάδας του στο υπόγειο σηραγγώδες αυτοκινητοδρόμιο, ακόμη αισθανόταν κάπως αποπνικτικά. Ωστόσο, η εμπειρία του από το παιδικό του παιχνίδι, το δεκαράκι, του είχε προσδώσει την ικανότητα να εστιάζει με το βλέμμα του σε μεγάλη απόσταση και αυτή την στιγμή έβλεπε κιόλας στην αρχή της ευθείας αριστερά του να ξεπροβάλει το μονοθέσιο της ομάδας του ακριβώς πίσω από το προπορευόμενο, αλλά έχοντας ήδη πάρει πορεία προσπεράσματος.

Ήλπιζε ότι η καινοτομία που είχε εφαρμόσει στους συσσωρευτές θα έδινε την απαραίτητη επιπλέον ισχύ στους ηλεκτροκινητήρες για να αναπτύξει  μεγαλύτερη ταχύτητα στην μεγάλη ευθεία εκκίνησης - τερματισμού από τον ανταγωνισμό. Η τελευταία αλλαγή συσσωρευτών δεν είχε πάει και τόσο καλά ... την χρειαζόταν αυτήν την ισχύ ...

Τα μονοθέσια πέρασαν από μπροστά του σε σχηματισμό και χάθηκαν στο βάθος της σήραγγας φθάνοντας στο τέλος της ευθείας για να πάρουν την στροφή.

- Τώρα στα φρένα ... θα τον περάσει;

Τα μονοθέσια έστριψαν και χάθηκαν. Γύρισε το βλέμμα του στα μόνιτορ με αγωνία. Αυτό που είδε, λύτρωσε την αγωνία του και συνέχισε να παρακολουθεί τα μόνιτορ με χαρά και επιφωνήματα θριάμβου.

Ο Μιχαήλ Υποδηματοποιός με το «Μαύρο Άλογο» οδηγούσε πλέον τον αγώνα. Ο Μιχαήλ (πρώτος εξάδελφος του Ήφαιστου) είχε κάνει κιόλας μια μικρή διαφορά από τον δεύτερο πλέον Φανουήλ Μάζιο με την «Μακριά Λάρα», καθώς έστριβε με μαεστρία στις στροφές. Οι γύροι είχαν φτάσει τους 75, αρκεί να κρατούσε δύο γύρους ακόμη ... Ο Ήφαιστος αισθάνθηκε πάλι κάπως αποπνικτικά και νοσταλγικά ...

Βέβαια, ούτε περνούσε από το μυαλό του ότι το ίδιο αποπνικτικά με το περιβάλλον και νοσταλγικά προς τον καθαρό αέρα θα αισθάνονταν και ο παπά-Χριστόδουλος ενώ στέκονταν περίπου στο ίδιο σημείο πολλά χρόνια όμως αργότερα, και μετά την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. Είχε ετοιμαστεί για τον Εσπερινό και περίμενε τους Κρυπτούς της «ενορίας» του για να βάλει «Ευλογητός». Κοίταξε στο βάθος του διαδρόμου με τα χαλάσματα για να δει αν έρχεται κάποιος.

- Είναι νωρίς ακόμη ... σκέφτηκε. Γύρισε το βλέμμα του προς το Ιερό και για μια ακόμη φορά δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε.

Ποιος ο λόγος κάποιες σπασμένες μαρμάρινες κολόνες και άλλοι συμπαγείς μαρμάρινοι όγκοι που βρέθηκαν εκεί μετά από την ΜΕΓΑ.ΓΕ.ΚΑ. να σχηματίσουν ένα υποτυπώδες, εντούτοις όμως απολύτως λειτουργικό Ιερό με χαμηλό τέμπλο, την Ωραία Πύλη του και την Αγία Τράπεζα πιο μέσα;

Ποιος πνευματικός αλγόριθμος προέβλεψε μέσα στο χάος να υπάρχει ο σπόρος σινάπεως που θα βλαστήσει και θα δώσει δένδρο ευσκιόφυλλο, στο οποίο θα αναπαύονται όλα τα «πετεινά του ουρανού»;

(Συνεχίζεται)

Πίσω στην Αρχή